Romandaki bütün diyalogların bir tiyatral bir şekilde ilerliyor. Karakterler neredeyse sayfalarca nutuk çekiyor, aşırı devrik konuşuyor. Durmaksızın akan bu tiyatral diyoglar bir yerde insanın içini bayıyor bana kalırsa. Benim sık sık kitaba olan odağım kayboldu. Ayrıca roman aylak, ne yaptığını bilmeyen avare bir başkahraman sahip ve hiçbir gelişme ve ilerleme göstermeyen bu karakteri sürekli okumak da bir yerde beni sıktı.
Ara ara güzel pasajlar içerse de bir bütün olarak sevemedim Tanner Kardeşler'i. Edebiyat anlayışıma, roman zevkime hitap etmedi.
