Geçtiğimiz günlerde Londra' da bir kongreden dönüyordum, bir İngiliz gazetesi aldım. O kadar güzel bir şey yapmışlardı ki hayranlık duydum, '' keşke bizim gazetelerimiz de böyle bir şey yapsa'' dedim. İngiliz toplumunun en başarılı altmış kişisi diye bir liste yapmışlar. Bu listede ilim adamları, aktristler gitmiş yoksul mahallesinde bir merhamet eyleminde bulunmuş, başka insanlar için toplumsal duyarlılık faaliyetleri düzenlemiş, insan ve tabiat için cansiparane çalışmış insanlar var. Altmış insan da toplum için bir şeyler yapmış, kamusal iyinin ve merhametin peşinden koşmuş. Neden başarı öyküsü olarak merhameti yaygınlaştırmayı koymuyoruz insanların önüne? Neden merhametli insanları, insanlığa hizmet eden insanları başarılı saymıyoruz? Neden sadece kendine hizmet etmiş olan insanlar daha başarılı kabul ediliyor? İşte bizim top yekün bir dünya görüşü tazelemesine ihtiyacımız var. Merhamete daha saf, daha güzel bir nazarla bakabilmek için lütfen alıcılarımızla oynayalım.
Sayfa 80 - TimaşKitabı okudu
··
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.