Payelll
Efruz… Efruz…
İçindeki bir ses yankı buldu. Hissediyordu.
Bırakma beni Efruz… Hisset beni. Elimi tut. Dar bir yerdeyim. Bul beni!
Bulunduğu dar alanda tek düşündüğü güzel karısıydı. bırakacaktı, Efruze altından sağ çıkmalıydı.
“Ellerinde çiller göreceğim günler olacak. Ölünceye kadar da elin bu kalbin üzerinde duracak.”
YORUMUM;
Nasıl başlayacağıma dair hiçbir fikrimin olmadığı bir yorum ile geldim Bugün. Gamze Gamze yaktın beni Gamze. Kitap karakterleriyle çok bağ kuran biri değilimdir. Beni hemen kendilerine bağlayamazlar. Kitabı elime aldım ve hemen sonunu okudum iyiki yapmışım yoksa meraktan ölürdüm. İlk kitaba oranla bu kitap biraz daha aksiyonluydu. Ben resmen aşk yaşadım. Bir tek bende yaşamadım aslında, bütün yan karakterler Esra Erol’a başvurmuş gibi patır patır birilerini buldular.
Savaş ve Asude benim favori çiftimdi. Her ne kadar Kılıç diye ölsekte, ikisinin aşkı çok güzel. Yasak aşk gibi okuyunca aşırı heyecanlanıyordum kankasının kardeşine yan gözle bakan adam ayyy dost kazığı geldi. Abimin arkadaşına aşık oldum esintisi yerini buldu. Tamer ve Erva çifti, kadın karakterin doğal komikliği ile birazda olsa beni eğlendirdi.
Kitabın bir diğer ilginç tarafı son kitapta işlerin ciddi anlamda raydan çıkmaya hazır olmasıydı. Efruze’nin ön sezilerinin artık boyutlar arası aksiyonu atlayıp direkt olarak kaosu çağırması “Gel beni al Gel beni al” dedirtti bana. Haber sunar gibi yorum yaptığımı hissediyorum ama çok güzeldi be. Okurken eğlendim heyecanlandım. Ve bir sürü sövdüm… yazarın çok eski bir eseri olmasına rağmen benim açımdan iyiydi. Elhamdulillah çok şükür beni bıktıracak kadar vıcık vıcık aşk kokmuyordu bu kitap
