“Unutma sakın, yaşamda başına gelenleri hatırında tut ki, yolunu kaybetmeyesin. İnsanın beslendiği en büyük pınar, her daim hatırında tuttukları olmuştur, bunu böyle bilesin.” Edebiyatta korku unsurlarını belirleyen, içinde doğduğu kültürdeki insanların korkuları ve bu korkuları besleyen etkenlerdir. Toplumumuzda korku edebiyatının kökleri, hikayeciliğe ve meddah anlatılarına dayanır; bu bağlamda din ögeleri en çok kullanılan unsurlardan biri olarak öne çıkar. Türk edebiyatında da korku diyince ilk akla gelen hiç şüphesiz Hüseyin Rahmi imzası taşıyan Gulyabani'dir. Gulyabani’yi okurken hissettiğim o tedirginlik ve gerginliği Devran Kaya'nın kaleme aldığı Annemin Kasetleri’nde de yaşadım. Doğaüstü ve mistik olaylarla desteklenen, efsunlu ve gizemli bir hikaye okuyucusunu bekliyor. Gelelim hikayeye, Anadolu’nun bereketli topraklarında bir lanet sonucu yaşamın filizlenmediğine inanılan bir köy düşünün Hayatta kalan 5 kadın ve 2 çocuk… Bayram ile Seyran, bu lanetten etkilenmeyen mucize ikizlerdir. Böylece köyde, çocukları hayatta kalan tek kişi olan Zere'ye duyulan bağlılık artar ve onun önderliğinde yaratıcıdan af dileme ritüelleri düzenlenmeye başlar. Okuyucu, hikayede iki zamanı bir arada yaşıyor. Bir yandan Gulam Ali ve Meryem’in hikayesini ve Tabaa lanetinin başlangıcını öğrenirken, bir yandan da Zere önderliğinde kalanların arınma ritüellerine şahit oluyoruz. Ayrıca her bir karakterin yaşadığı iç hesaplaşmalar okuyucuya psikolojik roman deneyimi sunuyor. “İnsan yalnız inandıklarından değil, inkar ettiklerinden de ibaretti.” Belki de tüm suçu Tabaa’nın üzerine atmak, vicdanları hafifletmiştir. Oysa kötü olan lanet değil, insanların yürekleridir. Küçük Bir Not: Kitaptaki siyah beyaz fotoğraflarla karakterlerin desteklenmesi, okuyucunun gerçek dünya ile kurgusal dünya arasındaki ince çizgide dolanmasını neden oluyor.

Annemin KasetleriDevran Kaya · Everest Yayınları · 2023126 okunma

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilek Dinç