Siz hiç vazgeçtiniz mi yaşamaktan
Hiç istenir mi ruh çıksın bedenden
Cesaret ister var olmaktan vazgeçebilmek...
Bir o kadar da korkak olmak lazım aslında
Ruhu kırık
Şiiri kısa
Ve yangın dolu bir ömre devam edebilmek için
Kabul edelim ki bu hayat yormuştur hepimizi
Herkesin benliğini yoran,acıtan, sancıtan dertleri
Büyük pismanlıkları, hüzünleri var.
Bazen bunlar varolmaktan vazgeçirir bizi
Ama çoğumuz savaşmayı ,
Savaşarak yaşamayı seçeriz
Lakin bir kısmımız vazgeçer
Aşktan,dostluktan ve de savaştan
Savaşmaya engel acılar büyütmüştür
Aşktan daha büyük nefret
Dosttan daha çok hasım...
O kimseler bilir savaşmanın zorluğunu
Aşkların, dostlukların güzelliğini de bilir elbet
Ama vazgeçmiştir bütün bunlardan
Ölümün ruhsuz vicdanı karşısında
Kör bıçaklar bilemiştir ruhuyla
O bıçaklarla kesmiştir hayat ipini
O kesiklerki ruhunun oluklarını kanatır
Ve o zaman bir soru belirir
Sıkılmadın mı durmayan bu kandan bu cefadan
O sıkıldı
O yoruludu
Ve ebediyete
Nihayet olmak istediği yere
Sonsuz bir yolculuğa çıktı
CAN AHMET ALTUNKAYA'ya atfedilmiştir
Uğur Günay