İbrahim kırılmak puttan eskidir, bilmiyorsun
bilmiyorsun yakmayınca ateş seni
burada yangınlar ne turuncu ne zebercet ne ah u figan.
İbrahim bir uzağın sırtı gibiyim
Yakışmıyorum dünyanın hiçbir penceresine
sorma kanser hücreliyorum
sorma bulsa beni
ölmeye yatıracak o katilin işini aksatmışım
fazladan yaşıyorum.
Beni bıçağına ısmarla ibrahim, elinden hiçbir şeyin gelmediğiyim
yolda belki Allah bulurum, yolda belki cehennem
beni üzülmüş bir çocuğun kalbine ısmarla İbrahim
baltanın suçu yok
sevmek puttan eskidir, bilmiyorsun.
Hem gül hem gürz taşıyorum içimde, bilmiyorsun
dargınım sabahlarına dünyanın, sokaklarına kızgınım, ağaçlarına küs
yaşamak da intihardır bazen ibrahim, yaşamak da küfür
havsalama dayanan eğik şey
beni düzelt, beni hor gör, beni parçala
suyla söndürülmüyor yangın
kemiğimi bıçağa, beni Allah'ına ısmarla İbrahim
çok haklı kaybediyorum, bilmiyorsun.
Bu eli cebinde yaşamak fikri
bu put, bu şiir, bu şaşaa bu dur ya şeyi sorsana
bana ol demiş mi dememiş mi
sorsana istemiş miyim olmak.
İbrahim baltanın suçu yok kırılmak puttan eskidir bilmiyorsun
sana bir çağ buldular sana, ateşten deva
sana putlar ne hacet sana kemankeş tıs
bir kavmin vardı bir de rabbin İbrahim
peki ya ben
ama ben
ya ben?
Hangi sabrın ortasında oturup beklediysem bir peygamber doğuramadım
inceldim yoksanarak bir ağrıya.