Bazen kabuğuna çekilmek iyidir.
Baltasar Gracián diyor ki: "İnsanlar tarafından sürekli erişilebilir olmak sizi onların gözünde değersizleştirmekten başka işe yaramaz. Bırakın bazen insanlar sizin yokluğunuzla sınansınlar. Bir şeyin değeri, o şeyin yokluğunun çokluğu ile belirlenir.
Bazen kenara çekilmeli."
İnsanın bazen kendisi için yapabileceği
en güzel şeydir kendi kabuğuna çekilmek.
Kimseye gitmemek, birilerine yetişmeye çalışmamak. Kendisine geç kalmamak.
Başkalarını memnun etmek için çabalamamak.
Anlamayana anlatmamak.
Kendine zar zor yeten enerjisini bir de değmeyecek insanlara harcamamak.
Gerekirse susmak, sadece susmak.
Yalnızca kendi sessizliğini duymak.
Bazen kabuğuna çekilmek iyidir.
İnsanı dinlendirir.
Bu bir yenilgiyi veya yalnızlığı kabullenmek
değildir.
Yalnızca kabuğuna çekilmektir.
Kendini dinlemektir.
Zerre duygu beslemediği halde herkesin herkese "seni seviyorumlar savurduğu bu çağda, insana gerçekçi ve sakin bir yalnızlık, sahte kalabalıktan daha iyi gelir.
İnsan yalnızlıktan sıkılıp bunaldığında ve hayatına birini almak istediğinde iki kere düşünmeli ve aklına hemen Charles Bukowski'nin şu sözünü getirmelidir:
"Yalnız olmak, yanlış yerde ve yanlış bir kalpte olmaktan iyidir."
Yalnızlık, davranışa yansımayan ve şüpheye düşüren sevgiden daha asildir.
Daha güçlü ve daha zinde geri dönmek için bazen kabuğuna çekilmek iyi gelir.
Alıntı
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.