Gönderi
" İçlerine baktığında, yetişkinlerde yetişkin değildir. Dışarıdan, büyük, düşüncesiz veya ne yaptığını bilen kişilermiş gibi görünebilirler. Ama içleri çocukken nasılsa öyledir. Senin yaşındayken nasıllarsa öyledirler. Doğruyu söylemek gerekirse, artık yetişkin kalmadı. Koca dünyada bir tane bile yok."
" Hayat adil değildir"
Elimdeki #neilgaiman kitaplarını okumaya devam ediyorum. Bu ayki kitabım #yolunsonundakiokyanus du.
Kahramanımız aynı zamanda hikaye anlatıcımız çocukluğunun geçtiği yere bir cenaze töreni için gider. Oradan uzaklaşmak isteyen anlatıcımız arabası ile yola koyulur ve yol onu Hempstockların çiftlik evine getirir. Oradan da göl kenarına... Burada unuttuğu çocukluk anıları bir bir gün yüzüne çıkmaya başlar . İlk önce arkadaşı Lettie'yi hatırlar. Bu göle okyanus diyen Lettie'yi ...
Yetişkinlerin hatırladığı dünyadan daha farklı bir dünya görmüş ve tanıklık etmiştir çocukken. Ürpertici bir dünya, içinde farklı yaratıkların ve insanlara yardım eden canlıların olduğu bir dünya .
Lettie ile birlikte bu dünyada yaşadıklarını anlatırken hissetmek ve gözde canlandırmak o kadar kolay ki Gaiman 'ın kaleminden. Başlayınca bırakamadım .
Dünyaya çocukların gözünden görmeye bıraktığımız anda çocukları da anlamayı bırakıyoruz bir çoğumuz. Bizim dünyamız ve önceliklerimiz ile onlarınkiler o kadar farklı ki. Hatıralar da aynı şekilde. Aynı olayı iki farklı insan farklı şekillerde hatırlar. Çünkü her insanda iz bırakan olaylar farklıdır ya da bakış açıları . Yazar yarattığı bu farklı ve harika dünyada olayların çocuk bakış açısından ne kadar farklı görülebileceğini anlatıyor bir noktada bana göre.
Yazarını okuduğum her kitabını çok sevsem de favorim hala #mezarlıkkitabı
·
63 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.