Bu kitabı ilk olarak bir on küsür sene önce okumuştum ya da okudum mu ondan bile emin değildim. Çünkü kitapla ilgili hiç bir şey hatırlamıyordum. Kitaplığımda gözüme çarpıp o anki dürtüyle açıp okumaya başladım ve okuduğum süre boyunca bu kitabı aslında okumadığımı farkettim. Çünkü eğer okusaydım kalastan hallice Jason karaterini unutmam mümkün değil.
Konusu amerikalı bir kızın trajik bir olay yaşadıktan sonra kız kardeşi ile birlikte ingiltereye yeni hayat kurmaya başlaması. Ama kız kendine hayat kuramadan, oradaki yaşlı insanların kendi gençliklerinde yaşayamadıkları ne varsa kız üzerinden yaşayıp mutlu olmak istemeleri. Bu yüzden kıza üzülmediğim bir an bile olmadı. Zamanında babası ve annesinin yaşadığı bir olaydan sonra babasının ona seni sevmeyen biriyle evlenip seni sevmesini bekleme demesine rağmen gidip aynısını yaptı. Memleketinde bir çocuğa aşık oldu. Önce çocuğun annesi sonra kızın yanında kaldığı hamisi tarafından sevdiği çocuktan ayrılmak zorunda kaldı. Yetmedi evlendiği adam küçük bir çocukken ve kızdan önceki evliliğinde yaşadıkları yüzünden bozulan psikolojisinin yükünü kızın omuzlarına attı. Kızın her hareketini, her cümlesini kendi istediği gibi yorumlayıp kıza resmen psikolojik şiddet uyguladı. Kitabın son 100/150 sayfasında Jason’a o kadar kuruldum ki uzun bir süre sinirim geçmez eminim. İşin en kötü yanıda kıza yaptığı bütün hödüklüklerine rağmen bir kere bile durup düşünmedi ben bu kıza ne yaşattım diye. Normalde Judith böyle durumlarda erkek karakteri öyle bir süründürür ki içimin yağları erir resmen. Ama bu kitabında bir gün bile sürünmedi Jason. Bana kalsa kızı o dünyadan kurtarıp ağır bir psikolojik tedaviye yollardım. Yavrum adamın bütün öküzlüklerine rağmen en ufak bir iyi hareketinde “aa ama beni önemsiyor o yüzden yapıyor” demesi, kıza karşı büyük bi acıma hissi uyandırdı bende.
Judith, bu kitabı yine o güzel kalemiyle, güzel bir şekilde yazmış. Ancak bazı kısımlarında gereksiz başka konulara ve karakterlere yer vermektense biraz daha Jason’ın öküzlüklerinin telafisine yer verseydi tadından yenmezdi diye düşünüyorum. 
Sonsuza Kadar 
Judith McNaught
·
61 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.