Sicilya’da Bir Aşk Hikâyesi
Çok merak ettiğim ve beklentilerimi asla ama asla karşılayamayan bir eser oldu kendisi..
Kitaba başlarken 
Jane Austen 
Charlotte Brontë 
Emily Brontë veya 
Thomas Hardy havası vereceğini düşünmüştüm ve konusunun bu yazarların eserlerinin konusuna benzer olacağını düşünmüştüm. Şato, kont, markiz, 2 genç lady ve aşk içermesi beni bu düşüncelerime yönlendirmişti arka kapağını okuduğumda. Ancak gerçekten benim için çok yüzeyde kalan, derinlere asla inemediğim, karakterleri anlamadığım, konunun sıradanlığından ve yazarın dilinden bunalıp sıkıldığım bir kitap oldu.
Konusundan kısaca bahsedersem;
Sicilya’da şatoda 1 kız kardeşi, 1 erkek kardeşi, hayat destekçisi olan dadısı ve çok ciddi, agresif babası marki ve onun yeni eşi sinsi, kıskanç markizle birlikte yaşayan Julia’nın bir gün tanıştığı kont’la olan imkansız aşkını okuyoruz. Julia’nın annesi küçük yaştayken marki’nin karakterine dayanamayıp yaşadığı üzüntüden kaynaklı ölmüştür. Julia, babasının yeni eşi Markiz’i hiç sevmez çünkü Markiz Julia’yı , güzelliğini hep kıskanmıştır. Çok beğendiği Kont’un Julia’yla evlenmek istemedi üzerine kıskançlık krizine giren Markiz, babasını kışkırtarak Julia’yı sevmediği bir adamla evlendirmeye çalıştırır ve julia’nın babasına başkaldırıp evliliği reddetmesi üzerine bir dizi olay bununla birlikte ortaya çıkar.
Şatoda geceleri gelen sesler, ışıklar vb olaylar nedeniyle şato halkı tarafından doğaüstü olaylar yaratan varlıkların yaşadığı düşünülmektedir şatoda ancak gerçek bu değildir aslında..
şatodaki gizem, Julia’nın Kont’a olan aşkı ve sürekli devam eden kaçma-kovalama olaylarını okuyoruz.
İlk gotik tarzı eserlerden biriymiş kitap aslında. Bu da sevmem için bir işaret gibiydi ama asla o gizemi merak etmedim, en başta tahmin ettim ve gerilmedim.
Eser genel hatlarıyla çok ama çok yüzeyseldi. Yazar sanki bilerek derinlere inmek istememiş gibi hissettirdi. Karakterler tam açıklanmıyor, duygular betimlenmiyor, durağanlık hiç bitmiyor ve hep aynı düzeyde yaşanan her olay tahmin ediliyordu. Sanki efsane okuyormuşum gibi geldi bana. Doğaüstü olaylar, klasik aşk, gelenekleri reddeden aşık genç kız, ölen ama aslında asla ölmeyen bir sürü karakter, kılıçlar, ormanda kaçış ve kovalamaca.. hepsi masalımsı ve efsanevi bir imaj çizdi bende.
Sanki 
Yüzbaşının Kızı eserini okuyormuşum gibi geldi. Yazarlar aynı mı diye baktım çünkü dilleri de çok benzerdi. Aynı tarzdalar bence.
Yazarın dili çok ama çok sıkıcıydı. Hiç akmıyor, merak ettirmiyordu. “Julia geldi. Ağladı. Gitti” gibi bir dili vardı sanki. Cidden aşırı sıkılarak okudum ve çocuk kitabı gibi yazılışı sinirimi bozdu. Hiç derin bir eser ve dil değildi.
Karakterler de duygu durumları betimlenmediği için çok içlerine giremediğim bir konu oldu. Hiç duyguları anlatılmamış yaptıkları olaylar direkt sade şekilde verilmişti.
Julia karakterinden nefret ettim. Klasik saf , güzel , cesur lady havası verilmeye çalışılan bir karakterdi. Masal kahramanı gibi yapılmaya çalışılmış ama asla o havayı veremeyen bir karakterdi.
Kont karakteri saten sadece ismen vardı. Ne karakterini tanıyabildim ne de julia’yla olan aşkı inandırıcı geldi.
Diğer karakterler de üstünkörü aktarılmışlardı bence. Hiçbiri beni etkilemedi ve derinlerine inemedim. Belki dadı karakteri değerli ama yine aktarılamayan bir karakterdi. Bir de erkek kardeşi Ferdinand daha iyi betimlense ve duyguları azıcık daha anlatılsa sevebileceğim karakterlerden olabilirdi.
Sonu tam beklediğim gibi bitti. Her şey tahmin edilebilir ilerliyor zaten ve çok fazla imkansız olay vardı. Dediğim gibi ölen asla ölmüyor (defalarca). Bir süre sonra kim öldü dirildi takip etmeyi bile bıraktım.
Genel olarak sıkıcı bulduğum, sıradan bir eserdi. Okunmasa da olabilir dediğim kitaplar arasına girdi. Çok fazla tavsiye etmiyorum. Kısa ama ona rağmen beni çocuk kitabı okuyormuş gibi sıkan, anlamsız gelen, boşa zaman kaybettiğimi düşündüren bir kitap oldu.
·
80 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.