Penceremin kenarından süzülen bir ışık var Sevgilim
Perdenin izin verdiği aralıktan izliyorum bu sefer Mavi'likleri
Ilık bir rüzgar esiyor pencerenin ardından
Saçlarımı süpürüyor da gidiyor uzaklara doğru
Gözlerim bembeyaz bulutlara takılıyor sonra
Senin ruhunun esintileri midir bunlar?
Bembeyaz bulutlar...
Düş'üm..
Ruhunun esintilerini görüyorum masmavi göklerde
Özgürce dolaşıyorlar şehirlerin üzerlerinde
Kalbime Bir Şubat Esintisi olarak gelen Yarim..
Ruh Eşim..
Eksiklerimle olan "ben"i, "tam" olarak gören Sevgilim
"Ben"i, "ben" olduğum hâlimle gören, duyan, anlayan biriciğim
Gözlerimiz takılsa, belki içime işleyecek olan Diğer Yarım
Özgürce salınsın ruhun.. şehrimin üzerinde
Ruhunun bembeyaz esintileri..
İtsin karabulutlar ile bezenmiş olan şehrimin bu hâlini
Güneşi parlat gökyüzünde
Çünkü sen yokken, güneş karabulutlar tarafından ele geçirilmekte
Senin bembeyaz esintilerin ile..
Gök daha bir Mavi
İnsanlık daha bir sessiz
"Güneş" artık daha bir parlak, daha bir özgür
(01 04 24)
-Venüs