Bu yorum görüntülenemiyor
Bu aralar intihar okuyorum. "Yaşadığı ve nefes aldığı her ân'a şükretmeli, hayatın değerini bilmeli insan!" demişsiniz ya Serpil Hocam, şöyle bir iç çektim. Ne kadar büyük olsa da acı, hayatla devam etmeli insan, her anını hissederek.
Kalminize sağlık.
Ah! Metin Bey. Aslında anlatmak istediklerim o kadar çoktu ki. İnsanların yaşadıkları ve dahi nefes aldıkları her saniyenin değerini bilmeleri adına. Ama ne yazık ki, anlatamadım...
Hani bazen hisler kelimelere dökülür bu sefer de, dile getirmede sıkıntı yaşar ya insan! Dilinin ucundadır cümleler. Başlasa bir he dese, ardı sıra dökülecektir belki! Ama olmaz işte, ne yaparsa yapsın olmaz! Bazı anlar bir türlü dışa vurulamaz cümleler. Boğazda bir yumru gibi takılı kalır. Tıpkı boğazda takılı kalan bir kılçık gibi...
Tasavvur edin ki, yedi yıl bir evlada sahip olamadınız. Yedi yıl sonra Rabbim nur topu gibi bir evlat bahşetti. Geçte olsa bir evlada sahip olmanın haşyetiyle, ben de evladımın mürüvvetini göreceğim derken, on üç yaşında bir tren kazasına evladınızı kurban verdiniz. Şimdi sorarım size, hangi söz hangi kelime acınızı hafifletir.
Dün çocukluk arkadaşımın oğlunu kaybettiği haberini aldım. Ağlasam feryat etsem, duyulur mu, sesim. Ben nasıl teselli ederim arkadaşımı. Benim oğlumda senin oğlun gibi, üniversitelerde okuyacak, kız arkadaşı olacak, diyen birine, ne desem de acısını hafifletebilirim. Acıyı yaşamayan ben nasıl o'na senin acını anlıyorum diyebilirim. Hem baba kaybetmek, evlat kaybetmekle bir olur mu?
İşte Metin Bey. O yüzdendir ki, şükretmeli insan. Her ân'ın değerini bilmeli.
Selâm ve sevgilerimle...
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Ne güzel anlatmışsınız... Elinize, emeğinize sağlık.
Teşekkür ederim, okur arkadaşım. Hissettiklerimi bir nebze dahi olsa, sizlere yansıtabildiysem eğer şahsımı bahtiyar sayarım. Selâm ve sevgilerimle...
Doyasıya okudum, inceleme değilde kitabın giriş bölümü gibi hissettim. Duygularınızı bu kadar güzel ifade edebiliyorsaniz yazmalisiniz Elinize sağlık.
Doğrudur, Firuze Hanım. Özellikle kırgın ve üzgün olduğum anlar, içimde biriktirdiklerim artarak çoğalırcasına kalemime yansımakta!
Yazıyorum ama benim yazma eylemim bir tür terapi. Ailem her daim arkamda olduğunu beyan ettiği halde, kendimi hazır hissedemiyorum. Çünkü benim nezdimde yazmak öyle etkili bir lisan ile olmalı ki, asla tenkit edilmemeli!
Belki ince eleyip sık dokuduğumdandır, yazdıklarımı neşretmek taraftarı olmayışım.
Geç cevap yazdığım için affınıza sığınır ve selâm ederim. Var olun, sevgiyle kalın...
2 sonraki yanıtı göster
" Hep başın arkaya dönük mü, ilerlersin sen? Ya da; gördüğün şey hep geride kalan mıdır? Ya da; daha doğrusu geçmişe mi, senin yolculuğun? "
Italo Calvino ( Görünmez Kentler/ 76)
Müthiş bir inceleme idi. okuyacaklarım arasında bu kitap inş en kısa zamanda başlarım
İnsanoğlu böyledir, işte! Yapılagelen her eylemin farkında ve bilincindedir. Hatta bazen bilerek ve isteyerek gerçekleştirir eylemlerini. Hasıl olacak zararlarını hesaba katmadan...
Demem odur ki sevgili okur arkadaşım, eserin muhteviyatında ki bilgiler bilindik şeyler dahi olsa, uygulamaya konulmadıkça hiç bir anlam ifade etmemekte!
Yaşamın tadını çıkarmak adına, mutlaka okumalısın!...
Nezâketin için, asıl ben teşekkür ederim.
Eğer yaşam bir deniz ise; şu yaşamak denizinde gemilerimiz kitaplar, deniz fenerimiz yıldızlar olması temennisiyle.
Selâm ve sevgilerimle...
1 sonraki yanıtı göster
Tebrikler güzel bir yazı olmuş.Ben de okumuştum bu kitabı.Benim aklımda kalan,yahudi tüccarların tasarruf etmek için altına yatırım yaptıkları.Yanılıyor da olabilirim.
7 yaşindaki bir çocuk evebeyinlerinin yonlendirmelerine nasil engel olabilir ki?
Tespitiniz komik olmuş.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.