Yine harika bir Tarık Tufan kitabı okudum ve Tarık Tufan kitaplarının şöyle bir özelliği var: Okurken siz de olayın içine giriyorsunuz ve olayın karakterlerinden biri oluyorsunuz kitap öyle çekiyor sizi. Yazarın betimlemeleri öyle güzel ki ben altını çizmelere doyamadım. Şiddetle tavsiye ederim.Okuyun,okutturun. Ben kitap yorumuma yine kitaptan bir alıntı ile başlamak istiyorum. "İnsanın nereye gitmek istediğinin bir önemi yok, esas olan hayatın seni nereye çağırdığı." Aslında kitapta bu sözden yola çıkarak yazılmış diye düşünüyorum.Kitapta sıhhi tesisatçı olarak çalışan İshak bilinen hiçbir sebep yokken ortadan kayboluyor, önce neden gittiğini kimse bir anlam veremiyor ardından ise yalnız başına olmadığı anlaşılıyor. Bu pek çok şeyi açıklasa da kişinin kim olduğu ortaya çıkınca daha büyük bir merak sarıyor mahalleyi İshak üst katlarında oturan genç ressam Jülide ile kaçıp gitmişti. Jülide de ishak'ta hayatlarının zor dönemlerinden geçiyorlar ve birden gitmeye karar veriyorlar. Nereye gittikleri, neden gittikleri, niye birlikte gittikleri ikisinin de umurunda değil.İki tane düşen insanın birlikte ayağa kalkmasının serüvenini anlatıyor roman. Sevgili,Tarık Tufan romanı "Düşerken el ele tutuşanların masalı." cümlesiyle harika özetlemiş. "İnsan acı çekerken birilerini suçlamak istiyor.Birilerini suçlamak içindeki yaraya iyi gelecek zannediyor." "Yalnız kalmak derken Jülide'yi kastetmiyorum onu da yalnızlığımın bir parçası olarak görüyorum. Yalnızlığımın en değerli parçası." "Biz zannediyoruz ki insan ölünce çürümeye başlar. Doğru değil. İnsan doğduğu andan itibaren çürümeye başlar.İnsanı çürüten ölüm değil hayattır." "Sonunda kavuşma ümidinin olmadığı yol, yalnızlık yarasına merhem olmaz." Oysa gidenler her daim geç kalmıştır. Gitmek derdine bir kez düşen için artık kalmak da yaradır.

DüşerkenTarık Tufan · Doğan Kitap · 20226,2bin okunma

·

128 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra Kalaycı