Yorgunum usta!
Yüreğimin mecali yok atmaya
Cesedimin ruhu taşımaya
Yorgunum usta!
Hayallerim hep burun üstü
Umutlarım çıkmaz sokak
Yorgunum usta!
Sevmelerin ötelendiği
Aşkların cüzdana sıkıştığı
Bu çağda
Yorgunum usta!
Hissizleşiyorum her milisaniyede
Zamanın kum taneleri arasında
Kıvranıyor mutluluklarım
Yorgunum usta!
Dilim dönmüyor
Kalem yazmıyor
Yorgunum usta!
Ölüm bile çare değilken
Yaşamak en vefasız dost gibi
Usta!
Çok yorgun
Çok kırgın
Bir o kadar dargınım hayata
Beceremedim yaşamayı
Gülmek hep bol kaldı yanaklarıma
Dallarımı kırdılar
Gözlerimde gri bulutlar
Şehrin en ücra köşesine gömdüler sevinçlerimi
Adını
Kimsesiz koydular
Usta
Bekle beni
Bende giyip kefeni
Dört kollu da seninle
Geliyorum…!