acıya kahkaha atabilmek sanatsa eğer...
ben çok pahalı bir tabloyum.
herkes,
herkesi aynı sevemez...
kimileri gururunun yettiği kadar sever;
kimileri de ömrünün yettiği kadar.
bizler...
güvensiz kalplerimizi,
karaktersiz insanlara borçluyuz.
aslında insanların gerçek yüzleri,
her zaman ortadadır.
sadece bakmakta...
ve anlamakta geç kalırsın.
bu kadar...
insanlar adaletsizliği sadece
kendi başlarına gelince düşünüyorlar.
gerçekten yaşamak için...
önce birkaç kez ölmelisiniz.
bunun başka bir yolu yok...
bakın n'aptım biliyor musunuz?
bir gün...
yoldan geçen salakları saymaya başladım.
iki dakika sonra,
50'yi bulmuştum.
saflık var mıdır diye sorarsanız?
dünyadaki en saf
insan olduğunu iddia eden kişiler...
aslında,
şeytana danışmanlık yapabilecek
kapasitede kişilerdir.
bence...
kendi kafandan çıkamıyorken,
başka biriyle olmak,
başkalarını düşünmek,
epeyce zordur.
hayat öyle bir şeydir ki.
doğarken neden ağladığını,
yaşarken fark ettirir.
ağzında bal damlayan ağrının bile
kıçında iğne var...
ne güveni?
bu benim hayatım,
benim seçimlerim,
benim hatalarım,
benim sorunlarım,
benim yalnızlığım...
yani özetle...
sizi ilgilendirmez.
yılların bana öğrettiği...
şeylerden biri de bu oldu;
mutluluğu yakalamışsan,
sorgulama...
zor yola,
kolay kişilerle çıkmak...
en büyük hatadır.
mutlu olanların,
zaten hepsi şu an uyuyor...
mutsuz olanlara selam olsun.
·
109 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.