Gönderi
144 syf.
10/10 puan verdi
o k u y u n u z
Sezai Karakoç'tan ne zaman bahis açılsa; 'O "hiç böyle düşünmemiştim" aydınlanmalarının, "işte şimdi tamam oldu" erişlerinin insanıdır' derim. Dini, milli yahut içtimai bir meseleyi, temel kaynaklarından araştırdığım, gereken altyapıya sahip olduğum hâlde işin içyüzünü anlamadığımı idrakine edemediğimi düşünürsem ilk işim "Üstadım bu konuda bir şeyler yazmış mı?" diye yollara düşmek oldu daima.
Sanki yürüdüğüm her yolda önümde yürüyor, benim için o yolu çalıdan, çırpıdan arındırıp çiçekli bir patika haline getiriyor gibi hissettirir bana. Tarık Tufan da öyle der ya; "Ben bir meselede Sezai Karakoç'un bir dizesiyle yada metniyle karşılaştığım vakit o mesele zihnimde başka türlü söylenmesi icap etmezmiş gibi oluyor." Sezai bey adeta bunun için gelmiş, vazifesini hakkıyla yerine getirmiş, rolünü layıkıyla yapmış ve izinden gittiklerim de işte bunlar diyerek Yitik Cennet'i bırakmıştır bize.
Bu kitap onun vazifelerinden bir vazifenin, gâyelerinden bir gâyenin -en yüce gâyenin- somutlaşmasından, gözle görülür, elle tutulur hâle gelmesinden başka bir şey değildir. Varmayı umduğu muştuyu hakikâten tanımak için çabalayışının, bu çabası uğrunda doğuyu da batıyı da karış karış arşınlayışının, gayesine giden tarıkların, menzillerin, bu yollardaki kutlu yolcuların, onların ayağına takılan taşların, tek tek irdelenmiş ve bir araya getirilmiş hâli de denebilir elbet. Bir nebiler risalesi. Cennetin sekiz kapısından ve ta kendisinden açtığı elzem bir bahis. Kitabın ilk satırından itibaren sizi sizden alıyor ve bir rayihâdan diğerine seyahat ettiriyor Üstad.
Bu seyahatte kendisine birkaç kez eşlik etme nasibine eriştim ben, ömrüm yettikçe de bu yolları kendisi ile keşfetmeyi umuyorum Rahman'dan. Canını seven bu zevkten mahrum etmesin kendini, hele bir de Allah'ını seven ve sevmek isteyen hiç durmasın... Selamet ile ^^
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.