Gönderi
#NataliaGinzburg ‘dan okuduğum ikinci kitap #İşteBöyleOldu kitabını biraz kıyaslama yapmadan geçemeyeceğim. Kente Giden Yol kitabında olduğu gibi içi kararmış ve göz göre göre kendine yazık eden bir kadın kahramanımız var. Aynı zamanda Kırmızı Pazartesi kitabında olduğu gibi kitabın sonu başından belli. “Alnının tam ortasına ateş ettim.” diyor ve her şeyi ilk günden başlayarak sıradan görünse de büyük öneme sahip bazı ayrıntılarıyla anlatmaya başlıyor. Kadın kahramanımızın ismini bilmiyoruz, 20li yaşlarda bir öğretmen ve pansiyonda kalıyor. Yoksul bir ailede büyümüş ve hanım hanımcık bir kız. Alberto ise 40lı yaşlarda hali vakti yerinde olduğu için doğru düzgün bir işle meşgul olmayan bir adam. Kızımızla ilgilenmeye başlıyor sürekli pansiyondan onu alıyor geziyorlar konuşuyorlar ve bu arada kız ona aşık olduğuna inanıyor ama Alberto’nun bir ilişkisi var ve bu kadın Giovanna evli ve bir çocuk sahibi. Evlendikten sonra sürekli işi olduğunu söyleyerek çıktığı seyahatlerde bu kadın ile vakit geçiriyor. Kız bu ilişkiyi bilerek kabul etti belki ama üzerinde büyük bir manipülasyon var ve Alberto gerçekten de narsist bir karakter. Şöyle ki;
“On bir yıllık bir hikaye bu. Birbirimize çok bağlıyız. Çok alçakça davrandık, acı çektik, birbirimize acı çektirdik. Beni aldattı, bana yalan söyledi, birbirimize kötü ve korkunç şeyler söyledik, ayrıldık, barıştık ve her seferinde sanki yeni bir şeydi, yıllar geçse de hep yeni bir şeydi. Seninle evlendiğimde çok acı çekti. Acı çektiğini duymak hoşuma gidiyordu, benim yüzümden canının yandığını duymak bana zevk veriyordu. Benim de onun yüzünden canım çok yanmıştı. Onu unutacağımı sanıyordum, bunun kolay olduğunu düşünüyordum, oysa seninle beraber yaşamaya başlayınca korkunç acı çektim, çünkü burada benim yanımda o değil, sen vardın. Onun başka bir adamla bir çocuğu olduğu için seninle bir çocuk yapmak istiyordum. 'Çocuğum' demek istiyordum, tıpkı onun 'çocuğum' dediği gibi ve onun bilmediği bana ait bir yaşamım olsun istiyordum, tıpkı onun benim bilmediğim, ona ait bir yaşamı olduğu gibi. Defalarca ayrıldık ve barıştık. Artık seninle beraber olmayı sürdürmem gerçekten mümkün değil.“
Aslında aşık olduğu kadına nispet olsun diye bir genç kızla evlenen, onu manipüle eden bir adam ve sırf yine aşık olduğu kadının çocuğu olduğu için çocuk sahibi oluyor ve ayrı oldukları dönem 3 yaşındaki kızcağız menenjitten acılar çekerek ölüyor. Bu travma üzerine eşinden ayrılmıyor Alberto ve hemen toparlanması için yeni bir çocuk yapmaları gerektiğini söylüyor ama olmuyor. Çocuğunu da kaybettikten sonra kadın artık tamamen paranoyaklaşmıştır. Sürekli Alberto’nun bir daha geri dönmemek üzere gideceğine inanır ve onu öldürür. Çok ders çıkarılacak bir kitap olduğuna inanıyorum. Başta eşi için işini bırakan ve kendini eşine adayan tüm kadınlar için. Eşinin bir ilişkisi olduğunu ya da aldatılmayı kabul eden tüm kadınlar için.
Kendinizi sevin ve değer verin, kendi ayaklarınız üzerinde durun ve ne olursa olsun kendinizden vazgeçmeyin.
·
65 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.