Gönderi
Dikkat, spoiler içerir !
Bu topraklara en çok hüznü, mutsuzluğu,kimsesizliği ve cahilliği yakıştırdılar.. Neden? Canımızı almayı, evladımızdan olmayı, doğduğumuz toprakları bırakmayı, kadının kadına yapmayacağı şeyi üstüne gelmeyi kuma olmayı razı ettiler..Neden? Bu sorunun cevabı bir tane değil ki! Oturup konuşup çözüme ulaştırasın..Kaldı ki cahille konuşulur mu? Biz en çok bunla vurulmadık mı zaten..Cahilliğimizin yanına bir de kıskançlığı ekledin mi bizi bizden daha iyi bilen yenemeyeceğin bir düşman çıkıyor ortaya... Fahriyenin hikayesi kahraman bildiği babasının yıllar sonra başka bir kadınla çocukla kapıdan içeri girmesiyle başlatıyor yürekleri titremeye.. Açlıkla sınan bedenleri, korkuları yüzünden verilen kararlar, yıkılan hayatlar arasında Fahriye'nin Salih'i.. Küçük bir odayı Fahriye 'ye, Salih'e ve Mustafa'ya çok gördüler.. Yetmedi o toprakta ki insanlar Mine'yi aldılar. Ah Fahriye bu topraklar kaç can alacak kaç aşkın sonu olacak doymak için.Fahriye canından olmamak için İstanbula gitti. Ağacın altında gömdüğü Mine ile kavuşmak için gün saydığı Mustafa için..Hasan ile birlikte ..Vatanı için şehit olacak Hasanla birlikte..En çok da bu topraklarda Hasanlar şehit oldu.Fahriye'nin yaşadığı evlat acısına birde kardeş acısı eklendi..Fahriye, Ömer, Zerrin, Şermin, Nermin ve Hakan yeni bir hayat sürerken çıka gelen Mustafa ve Salih.. Mustafaya kavuştuğu gün mutlu olması gerekirken Salih'i ve Mustafayla geçiremediği yılların sebebini öğrenince sinir krizi geçiren, sanrılar gören bir Fahriye...Nasıl geçirmesin ki.. Bir beden bir ruh ne kadar da dayanabilir fırtınalara.Fırtına Fahriye çok bile dayadndı..Dostoyevskinin dediği "Çok tuhaftı, ağlayamadım.Ama ruhum paramparça olmuştu."Belki de bu yüzden yazdım bu satırları..
·
77 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.