öyle bir sihirbazdın ki
beni bile kaybettin...
biliyorsun,
ben hangi şehirdeysem...
yalnızlığın başkenti orası.
sen...
aklım ve kalbim arasında kalan,
en güzel çaresizliğimsin.
özenle katlanmış bir mendil gibisin.
sil beni n'olur,
kırk yıllık...
kirim pasım gitsin.
sen bakma bana bu kadar
hüzünlü şeyler yazdığıma...
ben çok gülerim,
ve gülerken hiç kimse...
yalan olduğunu anlayamaz.
peki ya sizin...
hiç fotoğrafını açıp,
yüzünün en ince ayrıntısına kadar,
incelediğiniz biri oldu mu?
uçmak için kuş olmak gerekmiyor...
küçük sevinçler olsun yeter.
ve insan...
en çok kimde kaldıysa,
en çok O'ralı oluyor.
en uzun süren sevdalar;
" yarım kalanlardır. "
şimdi bir mısra daha söylesek
sanki her şey düzelecek.
yüzüm kime dönük olursa olsun,
yüreğim hep sana dönük olacak.
dalgınım;
dalıp dalıp gidiyorum bu ara...
neyi nereye koyduğumu
unutuyorum...
dargınım;
kırıla döküle gidiyorum bu ara,
insanlar o kadar acımasız ki;
kimi nereye koyduysam...
bulamıyorum.
neyse...
hayat benimse eğer,
kimse karışamaz artık.
ve biliyorum ki...
herkesle dost olunmaz.
aşka gelince,
bir kere sevdim işte...
bir daha işim olmaz.
yavaşça kalemin kulağına eğilip
dedim ki...
bir daha o'nun adını yazarsan,
seni de kırarım.
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.