"Evet,benim" dedi kadın."Hayatını mahvettiğin kadın."
Milvelton güldü ama sesindeki korku çok belliydi."Çok dik kafalıydınız" diye konuştu."Neden o son adımı atmama izin verdiniz ki?Bir sineğe bile zarar verecek biri değilim ama herkesin yapması gereken bir iş vardır.Ne yapmamı bekliyordun ki?İstediğim para, ödeyemeyeceğin bir şey değildi.Sen yine de reddettin."
"Sen de mektupları kocama gönderdin ve o -dünyadaki en asil adam olan kocam,ayakkabısının bağcığı bile olmayı hak etmediğim adam- buna dayanamayıp öldü.O son gece kapına gelip merhametin için nasıl yalvardığımı hatırlıyor musun?Yüzüme gülmüştün, tıpkı şimdi gülmeye çalıştığın gibi.Korkak ruhun yüzünden seğiriyor dudakların şimdi ve engel olamıyorsun,değil mi ? Beni bir daha göreceğini sanmıyordun, oysa o gece seninle yalnız görüşebileceğimi öğretmiştin.Evet, Charles Milverton söyleyecek bir şeyin var mı?
"Evime gelip beni tehdit etmekle eline bir şey mi geçecek sanıyorsun?" dedi adam ayağa kalkarak."Sesimi biraz yükseltirsem uşaklarım buraya gelip seni tutuklatır.
Ne var ki öfkeni anlıyorum; geldiğin yoldan odamı terk edersen bu konuda kimseye bir şey söylemeyeceğim."
Kadın yüzünde aynı ölümcül gülümseyişle elini koynuna koymuş, öylece duruyordu.
"Benim hayatımı mahvettiğin gibi başkalarının hayatını mahvedemeyeceksin.Benim kalbimi parçaladığın gibi kalplerini parçalayamayacaksın.Dünyayı zehirli bir yılandan arındıracağım.Al sana aşağılık pislik, al , bunu da al! Bunu da ve bunu da!"
Kadın,parıldayan küçük bir tabancayı çekmiş ve yarım metre öteden kurşunlarını boşaltmıştı.Milverton, yüzünde anlaşılmaz bir ifadeyle önce birkaç adım geriledi,şiddetle öksürdü, koca masanın üzerine kapaklanarak kâğıtlarını karıştırmaya başladı.Zorlukla ayağa kalkmayı başardı,bir kurşun daha yedi ve yere yuvarlandı."İşimi bitirdin," dedi garip bir sesle, sonra hareketsizdi artık.Kadın ona dikkatlice bakıp topuğunu adamın yukarıya dönük yüzüne bastırdı.Yine baktı, ama ne bir ses ne de bir hareket vardı.Yükesk sesli bir hışırtı duydum, gecenin serinliği ısınmış odaya doldu.Öcünü alan kadın gitmişti.
Aslında yapacağımız herhangi bir şey adamın kaderini değiştirmeye yetmeyecekti fakat kadın Milverton'un sinen bedenine kurşun ardına kurşun sıkarken ben perdenin arkasından atılacak gibi olmuştum ama Holmes'un soğuk,güçlü eli bileğimi kavradı.Bu sağlam tutuşun anlamını kavramıştım,bizim davamız değildi; adalet, bir alçağı yargılamıştı.
Sayfa 265 - Martı YayıncılıkKitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.