Son günlerde okuduğum ve beni etkileyen bir kitapla geldim. Kemal Tahir’in Rahmet Yolları Kesti. Edebiyatımızda eşkiyalık konusunda iki tür anlatım var. Birincisi eşkiyayı, kahraman olarak anlatan eserler. Karacaoğlan’dan İnce Memed’e uzanan bir anlatı. Eşkiyanın haklı bir sebeple dağa çıkmadı ve halka hizmet etmesini anlatır. İkinci türde eşkiyanın halka hizmet ediyor görünse de, mayasında eşkiyalık olduğu için kendi menfaatine hareket ettiği gerçeği. Kemal Tahir işte bu eşkiya tipini anlatıyor, hem Naima, Peçevi ve Cevdet Tarihi gibi yazılı kaynakları okuyarak, hem de cezaevinde eşkiyalar içinde yaşayıp, onların anlattıklarını dinleyerek. Kitapta eşkiyaların oluşmasının yegane nedeninin devletin güçsüz ve aciz kalması ile halkın eşkiyayı bir umut olarak desteklemesi tezini işler. Eski namlı eşkiyalar kız kaçırmak ve Alevi Dedesinin evini soymak isterler, 4 kişi yola çıkarlar, Dedenin evini soyup kızı kaçırmadan kaçarlar dağa. Ancak halk eşkiyaya destek vermez ve güçlüdür devlet. Üstüne kitabın adını da veren Anadolu’da rahmet olarak görülen yağmur, dağ yolunu keser ve böylece eşkiyalık başlamadan biter. Bu olayları Maraz Ali isimli eşkiya meraklısı bir gencin tanıklığında okuruz. Kitabın başındaki epigraf çok önemli. “Ahlak düzeni sağlam olmayan ve soyguncularıyla başa çıkamayan bir toplum, -ruhunda artakalmış barbarlık duygusunun da baskısıyla- soyguncularına karşı hayranlık duyar.” Andre Mauroıs Bu epigraf hem kitabın özünü anlatır hem de toplumumuz üzerine konuşulacak çok güzel bir kapı açar. Sahiden de soyguncularımıza karşı hayranlık beslemiyor muyuz? Rahmet Yolları Kesti’yi herkese tavsiye ederim. Not: Rahmet olarak görülen yağmurlar, toplumcu gerçekçi hikaye ve yazarlarımızda çokça yer alır. O da üzerinde durulması gereken bir nokta. Özellikle genç Türkiye Cumhuriyetinin çiftçi toplumundan sanayi toplumuna geçiş evresinde.

Rahmet Yolları KestiKemal Tahir · İthaki Yayınları · 2017708 okunma

·

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Abdullah Arı