Kızım, sus. Kızım, otur. Sen kızsın, nereden bileceksin? Kızını dövmeyen dizini döver. Kadın başına mı? Eğer evli bir çiftten taraflar işsiz ise bir kadına ev hanımı, erkeğe de işsiz denilir çünkü bizler evli bir kadının işi yoksa onu ev hanımı olmaya mahkum ederiz. Ama hayır, erkeğe niye ev beyi diyelim ki? Erkektir o, işsizse işsizdir.
Ya her şey tam tersine dönerse?
Geceleri dışarı çıkmaya korkan kadınlar değil erkekler olursa?
Bu kitabı okurken ne kadar rahatladığımı, ne kadar tatmin olduğumu asla anlatamam. Merak etmeyin, kitapta erkekler günümüz sosyal medyasının tabiriyle 'prenses' olmuyor. Sadece onlar dört duvara ve ellerine verilen on kuruşa mahkum ediliyor. Eh, sürekli evde duranlar erkekler olunca da programlar da tersine dönüyor. Gündüz erkek kuşakları, damatlar mutfakta... Tuhaf, değil mi? Hiç, birimiz düşündük mü neden bu tür programlarda hep kadınların olduğunu? Hayır, bunlar yapıları gereği değil mi? Kadın susar, yemek yapar, boş konuşur. O yüzden normaldir değil mi bu tuhaf programların full kadınlar için düzenlenmesi? Hayır. Bunlar yapılarımız gereği değil. Bunu bize toplum zorluyor. Sürekli evde oturmayı, sürekli sessiz kalmayı öğrettiğinizde durum böyle olur.
Kadın-erkek arasında bir kavga olduğunda başını eğen, sessiz kalan ERKEK olunca hepimiz bir şaşırır, duraksar ve düşünür değil mi? 'Hanımcı, hanım köylü' gibi lakaplar kullanırız belki de. Durum gerçekten bundan mı ibaret?
Sokak ortasında bir kavga olur ve diğer kadın köşeden izler. Kadın müdahale etmemeli. Neden? Çünkü kadın güçsüzdür, erkek daha güçlüdür. Konu, gerçekten fiziksel güç mü?
Tekrar söylüyorum, bu kitabı okurken gerçekten rahatladım. Zira kadının okula gönderilmemesi, kadının hep boyun eğmesi gerektiği kalıplardan gerçekten yoruldum. Bıktım. Bunları, onlara uygulayan tarafın da acı çektiğini, bunlarla mücadele ettiğini görmek -her ne derseniz deyin- iyi hissettirdi. Kızını dövmeyen dizini döver kalıp lafını oğlunu dövmeyen dizini döver, bu çocuğu bu hale sen getirdin diye okumak...En azından bir defa da olsa görmek... Fakat yanlış anlamayın kitapta sadece kadınların çektiği zorlukları değil erkeklerin de çektiği zorluklar bahsediliyor. Mesela, bir evlenme işinde tüm maddi durumların erkeğin üstüne atılması gibi. Gerçekten, hepimiz insanız neden tüm sıkıntıları tek bir tarafa yüklemeye eğilimliyiz?
Bu kitabı gerçekten 12-13 yaşından büyük herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum. Yaş sınırını da kitabın anlamının daha iyi anlaşılması için gerekli olduğunu düşünüyorum. Çünkü böyle güzel alt metinlere yer verilen bir kitabı küçücük bir çocuğun okuyup boş boş bakmasına katlanabileceğimi düşünmüyorum. Lütfen, okuyun. En azından zihnimiz tamamen karanlık olsa da ufak, cılız bir ışık yanabilir.
Ve o ışık belki de tüm zihnimizi aydınlatır.
R. Ayça Kavraz
·
51 görüntüleme
Sanirim okumaliyim
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.