"Dostoyevski' yi neden seviyorum? " sorusuna bir kez daha dolu dolu yanıtlar verdiğim bir kitap oldu benim için.... Hem Dostoyevski hakkında hem kitapları hakkında çok şey yazıldı. Yeni cümleler kurmak zor. Kitabın bana gelişinden, her okumada hissettiğim yazara hayranlığa kadar bir not olsun diye yazıyorum.
Tedavisi biten bir hastamızın bizlere teşekkür hediyesi getirmesiyle başladı kitabı okuma isteğim... Tekrar teşekkürler Mert...Kitap hediye edilmesinin inceliği dışında herkesin elinde kitap görmek, okuma isteğini duymak, sonra kitap değişimi planlarını izlemek bile bana çok iyi geldi.
Bir sürü kitap içinden ÖLÜLER EVİNDEN ANILARA gitti elim... Her kitabını okurken niye kronolojik sıra ile okumadığıma hayıflanırım. Yine o duygu çöktü kalbime...Dostoyevski okumalarımı kış aylarında yapmayı seviyorum. Bahar aylarında da okumak keyifliymiş...
Dostoyevski aynı büyük gözlem gücünde, ayrıntılardaki etkisi ile beni kitabın geçtiği yerlere götürdü. Hatta cezaevinde oradaki mahkumların arasında hissettirecek kadar başarılıydı... Tasvir gücü, betimleme başarısı tartışılamaz...O dönemlerin siyasi yapısından tutun da, sınıflar arası farklılıklar, suçlar, suçluların kişilik özelliklerine kadar olaya ve kişilerin psikolojilerine hakim bir yazarı okumak gibisi yoktur. Dostoyevski bunu her kitabında yapıyor. Onun hayatının anektodları gibiydi... Ayrıntıları sevmeyenler sıkılır mı bilmem ama ben tadını çıkararak okudum... İyi ki bu dünyadan bir Dostoyevski geçmiş... Başka okumadığım kitabı kaldı mı bilmiyorum. Daima okunur, tekrar tekrar da okunur. Her yaşta ayrı keyif kitapları... Herkese iyi okumalar dilerim.
