"Şehir insanları kafeste olduklarının farkında değil ki! Hayatları ev, ulaştırma araçları, ofis veya kapalı çalışma yerlerinde geçiyor. Yiyorlar, yatıyorlar, barınıyorlar ve giyiniyorlar. İmkanları varsa gidip kapalı yerlerde eğleniyorlar. İnsanın yaşam evresi doğmak, büyümek, yaşamak ve ölmektir. Şehir suni hayattır, gerçek yaşam topraktadır. Topraktan kopanlar şehirde mutluluk bulamaz. Şehirlerde hayal kurulamaz. Betonlar kimseyi doyurmayacaktır. Kanser vakaları ve türleri her geçen gün artıyor, ortalık obezden geçilmiyor, büyük kentlerdeki bir karışlık bahçeler doğa değil, göz süsüdür. Kim biliyorsa söylesin bakalım: Yedikleri veya içtiklerinin hangisinde kimyasal yok? Hastaneler niçin tıklım tıklım? Nedir bu ilaç tüketimindeki rekorlar? Toprak emek ve alın teri istediği için herkes kafese koşuyor. Sana soru: Peki, her geçen gün artan bu nüfusu besleyecek olan ürünleri kim üretecek? Yeterince ve sağlıklı olarak nasıl ve nerede üretecek? Mistik bir yönüm vardır, düşüncelere dalarım, doğa ile iç içe olmayı severim ve sıklıkla evren ile bir olduğumu hissederim. Güneşin, yağmurun, rüzgarın ve toprağın bütün gizemli özelliklerini öğrendim!"
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.