Yarıyıl tatili için eve geldiğimde kardeşimin kitaplığında görmüştüm bu kitabı. Konusundan bahsedince "o ne ya, sevmem öyle antin kuntin şeyler" demiştim. Benim böyle pis bir huyum vardır. Bana sunulan bir şeye burun kıvırır, reddederim. Sonra kendiliğimden o şeye yanaştığım da olur. Gerçi bu kitap bunu karşılayan bir örnek sayılmayabilir çünkü kitaplıkta okumadığım çok az kitap kalmış. Yani zaruri bir seçim. Evet kitap gerçekten antin kuntindi. Daha önce Whatpadd'ten yazı okumuşluğum yok ama kafamda bir taslak var. Kitabı okurken Whatpadd kitabı gibi hissettim. Sonsözde yazar da bir internet sayfasında bölüm bölüm tefrika edildiğini söyleyince "aha işte" dedim. Tek okuyuşta bitirdim kitabı. Bunun birçak sebebi var. Merak uyandıran bir tarafı vardı. Kitabın en büyük olayu bu bence. Kitaoları yarıda bırakmak gibi bir huyum olmadığından, bu kitaba tekrar geri dönmek istemediğim için "bitireyim de kurtulayım" hissinin etkisi de olabilir. Son olarak, yüzüncü sayfaya gelmiş ve hala "daha fazla okuyamayacağım" hissi tarafından ele geçirilmemiş olduğumu görünce -ki bu his kitaptan bağımsız da ortaya çıkar- okuma süremi teste tabi tutmak amacıyla "bakalım bunalmadan bitirebilecek miyim" dedim. Koreliler acayip ve rahatsız edici işler ortaya koymayı seviyor. Kitabın havası Parazit filmini andırıyordu. Kimi karakterler uçuk şekilde kötü, hatta psikopattı. Ana iki karakter de zihinsel farklılığa sahip tiplerdi. Bu ikisi bir film ya da romanda, kullanımına göre, işi kalitesiz bir seviyeye çekme gücüne sahip. Olayı bu kişiler üzerine kurup, yine öyle olmayan kişilerin his ve duygularına hitap etmeye çalışan eserler samimiyetten uzak. Bir rüyanın anlatılması kadar da altı boş. Bu kitabı beğenmediğime dair his var içimde. Üzerine bu kadar düşünmesem ya o zaman? Tam tersine, beğenmediğim için düşünmek istiyorum. Çünkü arada bir çok beğendiklerim çıkması dışında kitaplara karşı mesafem aynı. Böyle bir negatif hissi yabana atamam. Altını üstünü kurcalamalı! Yazarın anlatımı güzeldi. Kitabı bana okutan şey de bu olsa gerek. Bir ara suç ve özür temalarının kendimdeki karşılıklarını bulmaya çalıştım ama sonradan kitabın böyle bir derinlik barındırmadığını, yazarın kendi düşünce dünyasında bir mantığı bulunsa bile günün sonunda, bunları sırf işi ilginç kılmak için kullandığını düşünerek bu arayışımdan vazgeçtim. Yazarın sonsözdeki şakalarına da götümle güldüm. Ki aslında eserini okuduğum bir yazarın sonsözünü okumak beni her zaman iyi yönde etkiler.

Özür DilerizLee Ki-Ho · OTHELLO KİTAP · 2022129 okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

hasci