Item: Büyük Umutlar
Rating: Rated 10
Author: Emine İnen

Emine İnen

@emine_inen·

13 April 12:31

10/10 puan verdi

Liked

Büyük Umutlar, Büyük Hayal Kırıklıkları…

Herkese selamlar.

bidünyakitapgrubu grubumuzun bu haftaki kitabı olan

Büyük Umutlar incelemesiyle geldim. İlk başta yazar ile başlamak istiyorum: Bu okuduğum 3.

Charles Dickens kitabı, yine ve yine ba-yıl-dım. Dickens hem mizahi hem edebi dili o kadar güzel harmanlıyor ki eserlerinin tadı damakta kalıyor. Yazarımız birçok kitabında zor şartlar altında büyüyen çocuk karakterlere yer vermesiyle dikkat çeken bir isim. Bunun sebebi de tabii ki kendi çocukluğunda yaşadıkları… Babasının borçları yüzünden hapse girmesiyle 11 yaşından itibaren çok zor şartlar altında çalışmaya başlamış Charls Dickens. Bir dönem akrabalarının yanında sığıntı gibi yaşamış ve o günlerini “utanç verici” diye nitelendiriyor yazarımız. Bütün bunlar bir araya gelince kitaplarında dünyaya çocukların gözüyle bu kadar net bakmasına şaşırmamak lazım. Ahh Dickens, hayatını öğrendikçe Pip ve Oliver Twist’te seni gördüm ve içim parçalandı.. Gelelim kitabımıza… Pip annesini ve babasını kaybetmiş, ablası ve eniştesiyle yaşayan bir çocuktur. Ablası; sevgi, merhamet, şefkat duygularından yoksun kötü bir kadındır. Pip ve kocası Joe’ya çok kötü davranır fakat ailesi dışındaki herkese karşı iyi ve sempatik davranışları olan ikiyüzlü bir insandır diyebiliriz. Bu karakter bana çok tanıdık geldi. Şöyle ki günümüzde ailesine karşı cimri, sevgisiz, kötü davranıp dışarıya karşı mükemmel anne/baba/eş izlenimi veren o kadar çok insan var ki yaklaşık iki asır önce yazılmış bu kitapta da böyle bir karakter görünce kitabın neden dünya klasikleri arasında girdiğini daha ilk dakikadan anladım. Aslında kitaptaki her karakter başlı başına bir psikolojik çözümleme.. Dickens dopdolu yaratmış karakterleri. Pip, Miss Havisham, Joe, Abel Magwitch, Estella… Pip’in kitabın başında kaçak mahkuma yardım ettikten sonra çektiği vicdan azabı beni çok etkilemişti. Joe ile olan dostluğundan dolayı ona ihanet ediyormuş hissi ne kadar vicdanlı olduğunu düşündürtmüştü. Fakat kitabın ilerleyen kısımlarında Joe’ya yaptığı nankörlükler, ondan utanması beni hayal kırıklığına uğrattı. Pip’in bu davranışlarının sebebi Estella’ya olan aşkı; onun statüsüne ulaşabilme ve ona layık olabilme çabasından geliyor. Pip’in Estella aşkı sanki aşktan çok toksikliğe varan bir takıntı gibi geldi bana. Çünkü Pip hiçbir zaman kendini Estella’nın yanında rahat hissetmiyor hatta mutlu bile hissetmiyor. Aşık olduğumuz insanın yanında mutlu hissetmiyorsak buna nasıl aşk diyebiliriz ki? Kitaptaki en orijinal karakter bence Miss Havisham’dı.. Düğününün olacağı gün nişanlısı tarafından terk edilmiş ve terk edildiği saatte, evdeki tüm saatleri durdurmuş, o günden beri gelinliği üzerinden çıkarmamış, düğün pastası, bütün hazırlıklar olduğu gibi evde duruyor yıllardır. Yaşamayı o saatte bırakmış, yaşayan bir ölü gibi devam ediyor hayatına. Estella diye bir kızı da evlatlık alıp, erkeklerin canını yakacak duygusuz bir makine gibi yetiştirmiş. Kendince erkeklerden bu şekilde intikam alıyor. Çok ilginç geldi gerçekten Miss Havisham. Gerçek hayatta bu derecesi olur mu? Olursa sanırım buna psikolojik rahatsızlık diyebiliriz ancak. Allah bir başkası için hayatımızı karartacak kadar gözümüzü kör etmesin diyelim biz yine de :) Gelelim Abel Magwitch’e… Bu karakter benim hep sorguladığım bir şeyi sorgulattı tekrar bana. Kötüler, suçlular gerçekten kötü ve suçlu mu yoksa toplum mu onları buna sürüklüyor? Ailesiz bir çocuğun hayatta kalabilmek için çalmaktan başka çaresi yok mudur yoksa isterse mutlaka başka bir yol bulurdu diye mi düşünmeliyiz? İşlediği bütün yasal suçlara rağmen özünde çok iyi bir insan olduğunu anladığımız bu adama nasıl kötü diyebiliriz? Burda toplumun önyargılarını o kadar net görüyoruz ki… Beyfendi gibi görünen ama aslında bir dolandırıcı olan Compeyson ile iyi bir insan olan ama kötü bir yazgıya sahip Magwitch üzerinden çok güzel ele almış bu konuyu yazar. Dickens her kitabında olduğu gibi yine toplumsal yozlaşmayı, ikiyüzlülüğü sınıf farklılıklarını çok güzel ele almış. Kitapta hoşuma gitmeyen tek şey birilerinin anne babasının birden kim olduğunun ortaya çıkması oldu. Olay akışına çok da katkısı olmayan bu tesadüfler bana biraz Türk filmi tadı verdi :) Kitapla ilgili konuşacak daha çok fazla şey var, kalanını 16 Nisan’da

bidünyakitapgrubu ile yapacağımız toplantımıza saklıyorum. Ben kitabı çok beğendim. Okuyun, okutturun…