SPOILER!! Kitabın sonunu biliyor olmama rağmen her okuduğum sayfada hayır olmayacak böyle bir şey diye kendime telkinde bulunmuştum. Her sayfada umut vardı. Her sayfada heyecan vardı. Nasıl sonunda bu kadar üzüldüm, bu kadar boşluğa düştüm? Gerçekten ben de bilmiyorum. Kitabin içeriğinden bahsedecek olursak, mutlu ve başarılı bir iş adamı olan Will Traynor geçirdiği bir motoor kazasıyla bacaklarını kullanamaz duruma gelir. Depresyona girer. Çevresindeki insanlar tek tek ondan uzaklaşır hatta sevgilisi aynı günde ondan ayrıldığını ve en yakın arkadaşıyla evlenme kararı aldığını söyler. Bu berbat hayatına ona günlük ihtiyaçlarını karşılamak için tutulan Clark ışık olur ya da biz ışık olduğunu düşünürüz. Clark renkli giyinmeyi sever. Hayat onun için tozpembedir. Külotlu çorapları çok sever. Garip taşlı elbiseleri çok sever. Başlarda çok acımasız davranan Will ole yakınlaşırlar. Arkadaş olurlar. Will ona hayattaki her şeyden zevk almasını söyler. Muhteşem bir zekası olduğunu, çok cesur olduğunu söyler. Birçok şeyi denetir. Klasik müzik dinletir, bilim dergisi okutur. Resmen Will Clark için tutulmuş bir öğretmen gibi olur. Ta ki Clark'ın yanlışlıkla kulak misafiri olduğu Bayan Traynor ve kızı Georgina'nın sohbetine kadar. Will'i kendi iradeleriyle ölüme sürükleyeceklerini anlayana kadar. Gerçekten çok umutluydum. Sonunu görmüş olmama rağmen umutluydum. Yanlış gördüğümü söyledim kendime defalarca. Doğruymuş. Kalbim çok kırıldı okuyunca. Clark'ın Will'e yalvardığı yerden sonra bittim ben. Will reddedince tükendim. Yalvararak Clark'a son gününde yanında olmasını söylediğinde, hayattan bıktığını söylediğinde artık dedim ki gerçekmiş okudukların, yanlış görmemişsin işte dedim. Belki her ne kadar Will için gelecekte çok zor olsa da; Clark'ın yaptıklarını, çabalarını fark edip duracak dedim. Durmadı. Aslında kitabın konusu çok güzel. Engellilerin yaşadığı hayatı ayrıntılarıyla anlatıyor. Başkalarına olan muhtaçlıklarını, bundan ne kadar nefret ettiklerini, onlardaki kusurların başkalarında olmadığını görmenin ağırlığını iliklerime kadar hissettim. Belki sonu bu kadar üzücü bitmese beni bu kadar etkilemezdi. Sonu intihar olan kitaplar beni etkiliyor. İntiharın yaklaştığını fark eden kişilerin hislerini öğrenmek, intihardan sonra çevrede neler olacağını görmek, sayfalarca benim de her şeyini öğrendiğim kişinin birden hayatımdan çıkması... İyi ki okumuşum dediğim kitaplardan biriydi. Sırada filmini izlemek var. Be beğendim. Herkese keyifli okumalar. Tabii mümkünse...

Senden Önce BenJojo Moyes · Pegasus Yayınları · 201329,2bin okunma

·

107 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şeyda St. Francis