Hiçbir Zaman Ama
Birgün koşulsuz şartsız beni seven biride çıkar belki.
Merak eden, eve vardın mı , uyudun mu, işe ne zaman gideceksin, nerdesin ?
Diye soran endişe ve merak eden biri... ..
Birgün beni seven biri de çıkar belki insanca.
Menfaatine kurban etmeyen, çıkarına göre davranmayan, akıl oyunları kurmayan, en önemliside en berrak en şeffaf en temiz şekilde her koşulda ve şartta mücadele verip çaba gösteren... ..
Saymadım kaç zaman olmuş.
Uzanıp şu kilime sırt üstü seyretmeyi yıldızları, maviye çalan gökyüzünü.
Saatlerin en zifiri olduğu vakitlerde... ..
Düşünürdüm hep yalnızlığımı ,koskoca evrende ruhumun yalnız olduğunu.
Susardım hep içimdekiler nefes diye karışırken müstakil evimin damına.
Rüzgar uzatırdı mikrofonu ağaç yapraklarına, hışırtısı duyulurdu yaprakların.
Bense içimin sesini geceye sarıp susardım hep... ..
Ruhuyla konuşan insanlaraydı özlemim, kızarken severken öfkeyken neşeyken.
Pili bitmiş düşlerimin, voltajı fazla gelmiş sevgimin.
Ruhum sinmiş bir köşeye gururla tüm gurursuzluklara inat.
Ruhum ayaktaydı her daim, tüm bilinipte göz yumulan kahpe ruhlara karşı... ..
Birgün beni seven biri de çıkar belki.
Sevgili olmasına, eş dost olmasına, konu komşu olmasına gerek duymadan.
Bu adam merak eder şimdi bi haber vereyim diye öyle içten ve samimi düşünen.
Uyurken ben yatıyorum diye ince düşünüp içimin topraklarına su serpen... ..
Birgün beni seven biri de çıkar belki merhametlice samimiyet dolu.
Kitaplara hayran olup kitapsızca duygular taşımadan.
Kemana aşık olup tellerimi incitmeden.
Denize müptela olup iğnelerini içime batırmadan.
Yeşile müptela olup yapraklarımı dökmeden.
Maviye vurgun olup karaya çalmadan... ..
Birgün koşulsuz şartsız beni seven biri de çıkar belki.
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.