Gönderi
3. Kitap başladığında sürekli olarak çığlık attım çünkü baş karakterin anılarını kaybetmesi olayi pek çok kitapta okuduğum travmatik şeylerden biri. Yani tamam aklım unuttu ama bedenim ve kalbim hatırlıyor klişesi ne kadar cazipte olsa alık alık etrafı izleyen hiçbirşey hatırlamayan bir karaktere tahammül edemiyorum ben.
Onca emek, onca hatıra nasıl böyle yok olur kanser olmamak elde değil.
Yani durumun vahametini şöyle anlatayım: Evangeline Jacksi her hatırladığında 2. Kitabı açıp hatırladığı anıyı okumak istedim ( ve okudum da )
Apollo'nun "senin için en iyisini ben biliyorum güzelim ve o da anılarını silmek boşver sen düşünme geçmişini" tavrı beni o kadar irite etti ki kitaba girip boğasım geldi.
Ama Evangeline 2. Kitaptan beri sürdürdüğü Apollo mu Jacks mi tavrına asla son vermedi ki kız bir de jacksi unutmuş düşünün halini. Yani kızım bir insan bu kadar mı kararsız olur ?!
Kimi sevdiğine bir karar ver . Evangeline tam olarak aşka aşık bir kız bunun başka açıklaması olamaz yani aşık olabileceği biri olsun da kim olursa olsun modundaydı hep. Oysa biraz net olsa hersey daha güzel olacaktı bence. Başlarda Apollo'nun kızgın olmasına hak verdim AMA sonradan cidden sapıttı Jacks'ı suçlu gösterebilmek için gerçek bir suçluya dönüşmeye başladı. Adam resmen bu zamana kadar hiç etkili bir prens olmamışım dur biraz insanlara ölünce beni hatırlayacakları birseyler vereyim diyip milleti öldürmeye başladı. Nasil bir kafayla artık.
Ama sonunda yani gerçekten SONUNDA ve NİHAYET hersey düzeldi. Aslında herseyin bu kadar zor olması bir yerde beni çıldırtmak üzereydi hani artık bir salar misiniz şunları da mutlu olsunlar demek istedim yazar hanfendiye. Ama sonuç olarak Evangeline ve bitmek bilmez azmi , Sevgiye olan masalsı inancı tıpkı masallardaki gibi ise yaradı. Ne diyelim onlar ermiş muradına biz çıkalım..bilmemnesine
·
312 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.