Yasin Pişgin
Aşk, akıl için bir sırrı kadim,
Maşuk, aşık için bir ism-i azim,
Sekarat girdabındaki bir derviş gibi,
Aşık, maşukun adını tesbih eder de, eder…
Ama ne içinde erir, ne sonuna erer,
Ne O’nu geçer, ne O’ndan geçer,
Halkın gözünde değersiz bir derbeder, akılsız bir meczuptur O,
Halbuki uçsuz bucaksız, dipsiz kenarsız, hadsiz hudutsuz bir alemde mahpustur, mahkumdur, mahcuptur O.
Hiç kimse bilmez, bilemez.
Aşk bir kemendi esaret gibi görünür sana ama,
Aslında o maddeyi manaya, cesedi ruha, aklı kalbe, görüneni görünmeyene bağlayan bir miraç-ı hürriyettir.
Bir yanın zelil olsa da, bir yanın azizdir.
Bir yandan yaksa da Aşk, bir yandan serindir.
Tıpkı bir afyonu manevi gibi içine girmekle kalmaz, iliklerine siner,
Sonrası bir meftanın sekarat hissizliği sanki.
Artık donsan da, yansan da fark yok gibi
Hâsılı kelam, aşk İlahtan insana lütfedilmiş bir haldir,
Bunun üzerine söylenecek her söz ne idüğü belirsiz kıyl-ü kaldir.
YASİN PİŞGİN
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
