Romanya doğumlu yazar Herta Müller'in 1997 yılında okurla buluşturduğu romanı Keşke Bugün Kendimle Karşılaşmasaydım. Yazarın bilinç akışı tekniği ile kaleme aldığı eser 2009 Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görülmüş. Eserde temel olarak Faşizm şemsiyesi altında yaşayan bir toplumun içinde bulunduğu fiziksel ve psikolojik çöküntü, bir karakterin hayatı üzerinden anlatılıyor. Konu, rejim görevlileri tarafından düzenli aralıklarla çağırıldığı soruşturmaya giden fabrika işçisi bir kadının, tramvay yolculuğu esnasında hem zihninden taşan kendi hayatı hem de onun hayatı etrafındaki karakterlerle olan ilişkileri ve anıları ekseninde işleniyor. Karakterin zihninden çıkanlar herhangi bir koronolojik sıra gözetmeksizin yansıtılıyor romanda. Okur olarak bizler kadınla birlikte bir zaman yolculuğuna dahil ediliyoruz. Kâh bugünde oluyoruz ya da onun çocukluğuna dönüyoruz, kâh muamma bir gelecek kaygısı içinde onunla birlikte sürükleniyoruz. 197 sayfalık eser boyunca adı belirtilmeyen kadın karakterimiz, anılara yöneldiği anlarda zihninde annesi, babası, arkadaşları ve bugüne dek yaptığı iki evlilikte ona hayat arkadaşlığı yapan eşleri ile ve elbette kendisi ile keskin yüzleşmeler yaşıyor. Ruhsal gelgitlerinin içinde en keskin olanın yalnızlık ve yaşama vurulan prangalar olduğunu görüyoruz. Komünist bir ülkede yıllarca süren diktatör rejimi altında kadının bireysel olarak yaşadıklarının toplumun süregelen yaşamının gölge kesiti olduğunu anlıyoruz. Eserin dilindeki akıcılık ve netlik; farkını hisettiren ritim, sözlerin ardını yasladığı hüzünlü melodiyi taşıdı sürekli olarak zihnime ve kalbime. Klasik roman yazımının ötesinde farklı bir anlatım biçimini de deneyimlemek isteyenler ve merak edenler için şimdiden iyi okumalar dilerim. 
Keşke Bugün Kendimle Karşılaşmasaydım 
Herta Müller
·
104 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.