Michael Ende , en basit hatlarıyla modern toplumlarda zaman algısı başta olmak üzere değişen toplumsal değerleri bir çocuğun gözünden aktarıyor. Kapitalist toplum düzeninin üretime ve zaman tasarrufuna olan takıntısından, insanlar dahil her eylemin ve objenin mekanikleşmesinden ve monotonlaşmasından dem vuruyor. Tüketmek, daha çok tüketmek için yaşar hale gelmiş bizlere ve bilinçsizce yaşadığımız bu hayata dışarıdan bakma ve en önemlisi de bu hayatı sorgulama imkanı tanıyor. Zamanınızı nasıl değerlendirdiğinizi, iş hayatınızla özel hayatınız arasındaki dengeyi, sevdiklerinizle ve belki de en önemlisi kendinizle geçirdiğiniz vakti irdelerken buluyorsunuz kendinizi istemsizce. Zamandan tasarruf ettikçe hiçbir şeye zamanları kalmayan yetişkinlerle yüzleştikçe kendi hayatınıza dönüyor, zamanınız kalmadığı için kaçırdığınız şeyleri düşünüyorsunuz. Farkındalık ve bilinçlenme ise dışarıdan bir göz olarak hayatınıza bakıp kendi zaman hırsızlarınızla yüzleştiğinizde başlıyor. Yani kendinizle. Modern dünyayı duygulara yer bırakmayan karanlık bir yer olarak tanımlayan Ende, bir şeyin değerinin parayla değil zamanla ölçüldüğü ütopik bir toplum portresi çiziyor romanında. Başarı ve varlık hırsından insani duygulara ve paylaşımlara yer bırakmayan bir toplumsal düzeni; bu düzenin en masumunun, bir çocuğun gözünden eleştiriyor. Eline pahalı bir oyuncak ya da bir tablet tutuşturulmuş bir çocuğun değil; oyun oynamayı, paylaşmayı ve dinlemeyi bilen bir çocuğun gözünden yapılıyor bu eleştiri. Bu çocuk sayesinde çalınan zamanlarını geri kazanan ve özgürleşen insanlar, aydınlanan karanlıklar ise yazarın başta çizdiği ütopyaya dair yüreğimizde bir umut filizi bırakıyor. Okumayanlar için güzel bir tavsiye. Şimdiden teyifli okumalar dilerim (: