Her Güzellik Kendini Bilmekle Başlar
HZ Âdem[aleyhisselâm]ile İblis'in durumları bunun en güzel misalidir.HZ.Âdem[aleyhisselâm]cennetten uzak düştü,hasret çekti.Fakat af diledi, Allah'ın mağfiretine Mazhar oldu.
İblis ise isyanına devam etti, suçu Allah'a yüklemeye kalkıştı.
Böylece hatayı kendisinin yaptığını kabul etmedi. Sonuçta rahmete layık görülmedi ve kovuldu.
Hz. Adem ve Hz. Havva şöyle dedi "Ey Rabbirmiz Biz kendimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamaz, bize acımazsan mutlaka
ziyan edenlerden oluruz!" (A'raf 7/23).
Yani demiş oldu ki: "Kusurlu olduğumu biliyorum, suç işleyerek bizzat kendime zulmettim. Pişmanım, senden tarafa döndüm ve
bütün kusurumla sana sığındım. Sen acıyanların acıyanı, Cömertlerin cömerdisin. Merhamet edip bağışlayansın. Ziyadesiyle sabredensin. Ey yüce Mevlâm, beni bağışla. Sen cömertler cömerdisin."
İnsan gaflete düşebilir. Unutabilir, hata yapabilir. Ama kibre
düşmeden, inat etmeden hatamızı yürekten kabul eder ve O'na
sığınırsak Rabbimiz affeder, bağışlar.
Kullukta esas olan, kişinin kendini tanımasıdır. Kendini tan-
yan, zaaflarını, eksik olduğunu bilen kimse bu sayede kendinden
Rabb'ine giden bir yol açar. Bu yolda Allah'a doğru ilerler, Allah onun sığınağı, dayanağı, güvenidir. Tevekkülü O'nadır. O'na
muhtaç olduğunu ve ihtiyacını sadece O'nun gidereceğini bilir.
İman, ahlâk ve kanaat, akılla sıkı sıkıya irtibatlıdır. Kişinin,
içindeki yanlışa yönelten sese kulak tıkaması, daima güzel ah-
lâklı olması, ihlâsla ibadet edip kuluk vazifelerini yerine getirmesi
insanî aklın gereğidir. Aynı şekilde yanlışlardan utanmak, haya
sahibi olmak da böyledir. Yaratılanı yaratandan dolayı sevmek,
kalp kırmamak, daima doğru söylemek de akla işaret eder. Bunun aksi olan haller, kişiyi cihana padişah da yapsa ahmaklıktır.
Çünkü, Allah korusun, sonunda ilâhi gazap vardır.
Sayfa 28Kitabı okuyor
·
69 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.