Oyuncu, yönetmen ve yazar Ercan Kesal’ın otobiyografik özellik taşıyan kitabı Peri Gazozu bazen hüzünlendiren, bazen de gülümseten ve düşündüren bir eser niteliğinde. Kitap adını Ercan Kesal’ın babası Mevlüt Kesal’ın mesleğinden almıştır. Ercan Kesal kitabı babasına ithaf etmiş. Kitabı okurken baba karakterini ve değerini çok iyi hissedeceğinizden kuşkum yok. Kitap otobiyografik özellik taşıyor. Kısa hikayelerden oluşan bir anı kitabı, günlük vari de diyebilirim. Yazar, çocukluk anılarını ile Anadolu’daki doktorluk anılarını, çocukluk anılarını, üniversite yıllarını, mesleğe başladığı zamanları yaşadığı dönemin olayları ile harmanlayarak sunmuş. Çektiği sıkıntıları, özellikle yaşadığı yerleri çok güzel gözlemlemiş ve anlatmış. Her şey olduğu gibi, apaçık haliyle sunduğunu hissettim okurken. Babası ile arasında geçen konuşmalardan bahsetmiş olması kitabın en dokunaklı yerlerini oluşturmuş diyebilirim kendi açımdan. Otobiyografik özellik taşıyor dedim fakat kronolojik bir sıralama beklemek yanlış olur. Kitabın eleştirilecek yönlerinden biriside bu çünkü bir bakıyorsunuz aynı adam ölmüş ileri ki sayfalarda yaşıyor bu noktada az da olsa zorluk çekebilirsiniz. Hikayeler Kesal’ın çocukluk döneminden doktorluk yıllarına kadar farklı dönemlerden izler ve anılar taşıyor. Aslında hepsi aşina olduğumuz hikayeler, 3. Sayfalarda okuduğumuz haberler. Basit cümlelerle anlatılmış tanıdık öyküler. Ama basitliğin içindeki samimiyet, hikayeleri inandırıcı kılan ve başkası böyle yazamazdı dedirten şey olmuş. Süslü cümleler fakat anlatım çok derin ve etkileyici. Günlük hayatta kullanılmayan yüksek edebiyat kelimeleri de eksik. Ama bir şeyi tastamam, yaşanmışlığın verdiği duygu. Yazarın da dediği gibi “Kelimelerin ruhu var” ve o ruhu hissediyorsunuz. Bunca hüzünlü ve isyan ettiren hikayelere rağmen, en kötü konuda bile insanı umutlandıran bir yanı var. Ancak küçük bir eleştirim olacak. Kitap başlangıçtan itibariyle bu duygu yoğunluğuyla akıp giderken son kısımda hikayeler biraz aceleye gelmiş gibi. Belki de kitabı bitirmek güdüsüyle arka arkaya konular eklenmiş. Önceki kısımda hissedilen yoğunluk bir nebze azalmış gibi. Her hikaye sonunda hatta her satırda yaşananları kendi hayatımızla mukayese edip üzerine düşünmeliyiz. Yazar anılarını anlatırken, sade ve samimi bir dil tercih etmiş. Anılar öyle güzel ve öyle gerçekçi işlenmiş ki sanki yazar ile karşı karşıya oturmuş da sohbet ediyormuş gibi bir hava hakimdi kitapta en beğendiğim noktalardan biri bu samimiyet oldu. Keyifli okumalar...

Peri GazozuErcan Kesal · İletişim Yayınevi · 20194,159 okunma

·

2 artı 1'leme

·

2.450 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Banu ARIK