yaşamak bir an içindeşair oldum baktım her şey yazılmış
ressam oldum gördüm her yer çizilmiş
seyyah oldum sordum dünya gezilmiş
hiçbir yerde YENİ bulamadım benöğrendiklerimin çoğunu dinlediklerimden
bildiklerimin çoğunu düşündüklerimden
unuttuklarımın çoğunu yaşadıklarımdan
yazdıklarımın çoğunu unuttuklarımdan çıkardımen uzun hep kendime konuştum
başkalarına hep kısa yazmak istedim
ne kendim dinledim ne başkalarıyetersiz iyi niyet kötüsüne yol açar
söylenemiyor çok şey susmadançok bilen çok yanılır, az bilen daha çokunutmayın ki yaşam öldüresiye güzel değildiryalan ölümden daha çok yitirir yaşamı
saklamak düşürür ağır ağır
insanın düşeceği en alçak ortamı
sözden korkmak, korkup susmaktırşairler şiirlerinde yaşamaz
ulu yalnızlıklarında düşünür"yalnız seni sevdim, seni yaşadım"
nasıl bir sevgidir bu, bilmiyorlar ki! "dün yine günümüz geçti beraber
ölürsem yazıktır sana kanmadan"çok şey var, olmakla olmamak arasındavar oldum öyle anlar oldu ki
var olmamak içindim kimi zamaninsan bir sonuç değil bence
sürekli bir yaşamadır
kısaca: sonuç varsa o insandırbenim bahçem yoksuldu
iki dala bir yaprak düşerdi ağaçlarımdan
kuşlarım ödünç alırdı kanatlarını
işlerinden yorgun dönen arkadaşlarındanparçalar çıkarıyor kocaman romanlardan
deyimler, bulgular, şiirlerden dizeler..doğa yenilenirken yinelenir
gene papatya, gene gül, gene kayısı
toplum yinelenirken yenilenir
yarısı dündedir, yarındadır öbür yarısısevmek noktalanmaz
o, noktadırbilim gitmeli bilenden bilmeyene
varlıklı olmalı bilen
karanlığı delen ışıklar gibi
hep gülmeli öğretenseninle ölmek varken
onunla yanlış yaşamakben her şeyi bileceğimi bilirdim de
seni unutmasını bileceğimi bilmezdimahmaklığa alınyazısı demek
alınyazısına bir ahmaklık çizgisi çizmektirbenim gücümdür bunları saran
bende bitmedikçe bende başlamayan
sakladığım sensinyaklaşmak yarıyı geçtikten sonra başlar
eskisinin dışında yenisinin içindegelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu
gelmemen benim büyük yalnızlığımı doldurduyitirmek korkusunu göze almak
sevmeye eşit bir davranıştır
bir ev, küçülür, büyür öbür evlerle
oysa içinde ilk akla gelen yaşamaktır
yaşanılır diye düşünürken düşüncelerle
ölünür, beraber sevgilerlebüyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadankesin konuşmak için bir şeyi az bilmek yeterdenizlerden geçerim, dosttan geçmem
değil onun iyiliğinden, fenalığından geçmem
onun yolundan değil, kendi yolumdan geçerim
dost yok biliyorum ama, aramaktan geçmemanı yazmak ya da anlatmak
bir savaş sürerken
eski bir savaşı anlatmak gibi bir şeydir"Bellek, dökülmekte olan bir duvar resmine benzer." (Stendhal)