Bu kitaba başlamadan önce kitapla ilgili beklentim çok yüksekti çünkü arka kapak yazısı olsun kitabı okuyanların tavsiyesi olsun çok ilgi çekiciydi. Kitaba ilk başladığımda yazımı çok rahat olmasına ve kitap yavaş bir tonda yazılmış olmasına rağmen beğenmeyeceğim gibi bir hisse kapıldım. Ama kesinlikle öyle olmadı kitapta bir adada yaşayan bir kızın ağzından hikayeyi dinliyoruz. Bu adada her gün herhangi bir şey yok oluyor ve insanların hafızalarından silinmeye başlıyor. (şekerler, taşlar, kuşlar,…) Ama bazı insanlar hala bu nesnelerle ilgili anılarını hatırlıyor ve burada da hafıza polisleri devreye giriyor, hafıza polisleri yok olan nesneyi yok edilmemiş yerler varsa bunları oralardan bulup yok ediyor ya da hatırlayan insanları toplayarak bir yere götürüyor. Buradan sonra !!!SPOILER!!! var. Kitapta sevdiğim kısım ise kitapta çoğu şeyin belirsiz bırakılmasıydı bence çünkü kitabı anlatıcının bakış açısıyla okuduğumuz için onun bildiğinden fazlasına şahit olmadık ve normalde çok merak edeceğim şeyler olmasına rağmen kitabın gidişatı kitaptaki o hüzünlü hava, karakterin çaresizliği, hafızalarından bir şeylerin kopup gitmesiyle kendilerinin de bir parçalarını anılarının kayboluşuna şahit olmak… Açıkcası beni çok etkiledi ve neden daha fazlası yok neden o insanlara ne yapıldığını öğrenemedik dememe sebep olmadı ve bunların hepsi benim hikayenin içinde kaybolmamı sağladı. Kitabın sonunda kızın yok olması ve bunun o kadar yavaşça ve onlar için ne kadar normal bir hale gelmesiyle olması da bu hissin bize de hissettirilebilmesi yani onların durumuna bizi adapte edip bizim de normal karşılayacağımız bir hale getirilmesi beni etkileyen şeylerden biri oldu. İyi ki okumuşum dediğim kitaplardan biri daha benim için. İyi okumalar,

Hafıza PolisiYoko Ogawa · Kafka Kitap · 2021224 okunma

·

64 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hazal