Gerçek bir başyapıt. Roman harika bir olay örgüsü ile oluşturulmuş, okurken sürüklüyor insanı.. olay örgüsü parça parça başlıyor ve ilerledikçe öyle harika bir şekilde birleşiyor ki insan hayranlık duyuyor yazara. Zaten Victor Hugo çok başarılı, özellikle insan tahlili konusunda. Başarılı bir sosyolog, toplum hakkında yaptığı analizleri romanın içine incelikle işlemiş. Fransa halkının geçmiş zamanda yaşadığı siyasi olayları da romanına katmış. Hugo bunu zaten Sefiller eserinde de kusursuz bir şekilde yapmıştı. Bir kadın üç aşık adam fikri bana hep klişe gelmiştir fakat Hugo bu kalıbı o kadar güzel kurgulaştırmış ki.. romanın sadece aşktan oluşmaması, aşkın tozpembe yüzünü değil salt, acı, ağrılı yanını göstermesi hoşuma gitti. Üç farklı karakterde de aşkın tek bir duygu olmadığını gösteriyor bize Hugo. Aşk mutluluk, açlık gibi tek bir duygu değil zaten bence. Birçok çirkin ve birçok güzel hissin birleşimi. Yazar, aşkın; takıntılı, toksik, acı, ağrılı yanını Frollo karakteri ile göstermiş. Karakterin saplantılı aşkı Esmeralda'nın hayatını mahvediyor. Aşkın; yalan dolu, ilkel ve kandırıcı yanını Phoebus karakteri ile kanıtlamış. Bencil, dürtülerine göre hareket eden bu karakter Esmeralda'nın kalbini kazanabilen tek kişi. Aşkın saf, karşılık beklemeden gerçekleşen, korumacı yanını Quasimodo karakterinde gördük. Gerçek diyebileceğim tek aşk Quasimodo'nundu bence. Diğer aşıklar Esmeralda'nın görünüşüne, hareketlerine aşıkken Quasimodo onun inceliğine aşık oldu. Burada çirkin güzellemesi yapmak değil amacım. Quasimodo Esmeraldaya zarar vermeden seven tek kişiydi. Hatta öyle çok sevdi ki ölü bedenini bile terk etmedi Esmeralda'nın. Esmeralda da öyle çok derin bir karakter değil bence. Hayatı boyunca ne bir anne figürü olmuş hayatında ne bir baba. O yüzden vuruluyor zaten o basit asker figürüne. Onu koruyabilir diye. Herkesin hayranlık duyduğu güzelliğe sahip olan Esmeralda basit bir askere köle olmak uğruna kendini parçalıyor. Kadın erkek fark etmeksizin bir insanın bu halde olması korkunç gerçekten. Okurken Esmeralda'nın aşkından o kadar rahatsız oldum ki.. kendini paralıyor resmen. Uğruna ölümü göze aldığı adam onun ismini bile doğru hatırlayamıyor. Romanda kurgudan ziyade beni etkileyen başka unsurlar da var elbette. Hugo'nun Fransa tarihine ve mimarisine bu denli bağlı kalması bayağı etkileyici. Uzun araştırmalar sonucu yazıldığı belli olan cümleler ansiklopedi okuyormuş hissiyatı veriyor, o denli profesyonelce yapmış bunu. Toplum analizini de apayrı bir ustalıkla kaleme almış. Toplumun cehaletini, bencilliğini okurken öyle hissettim ki.. bir canın alınmasından aldıkları keyfi, birbirlerini çabucak dolduruşa getirdiklerini, akıl almaz hurafelere inanıp hayatlarını bu saçmalıklar üzerine kurmalarını.. ve daha nicesi. Kısacası, başta yazdığım gibi, bu roman kesinlikle bir başyapıt. Okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.

Notre Dame'ın KamburuVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202232,6bin okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

s