Gönderi

Yalnızlık...
Bir zamanlar iki adam varmış Birbirinin arkadaşı Birbirinin düşmanı Biri diğerinin böğrüne bir hançer gibi Bir yalnızlık sokmuş bir gece O adam bir gün o yalnızlığın içinden Yeniden doğup yemin etmiş. Diğerini bulup o yalnızlığın içine Diri diri gömmeye. Sırf yalnız olmak değildir yalnızlık Aynada kendine tahammül Edemeyen adam yalnızdır. Kendi surlarında gedik açamayan adam yalnızdır Ama kendi etrafına kaleler kuran herkes yalnız olmak istemez Onları yıkacak birilerini arar yanında Sevilmeyi hak etmediğini düşünen herkes yalnızdır Sevmekten korkanın kaderi ise yalnız olmak değildir Nefret ettikleriyle baş başa kalmaktır sonunda Yalnızlık ayrı düşmek değildir sadece Veda edememektir. Neyin hayalini kurarsan kur Her hikayenin sonudur yalnızlık. Her zaman karanlık değil Bazen pırıltılı bir mücevherdir yalnızlık Yalnızlık arkanı dönmek değildir sadece Serbest bırakmaktır sararıp solmuşlukları. Dur hemen karar verme Çünkü kendin için yalnız kalmak Sevdiğini yalnız bırakmaktır. İki arkadaş çaresi yok çarpışacaktır İki düşman birbirine kavuşacaktır. Çaresi yok biri yalnızlığa kucak açacak Diğeri haince yalnızlıktan kaçacak Çaresi yok en çok sevilen kimse O hep yalnız kalacak İki arkadaş çaresi yok biri ölecek Çünkü yalnızlık ilk gelene keser bileti Çünkü pusudaki canavar Tek bir isim fısıldar kulağına EZEL Çünkü canavar sabırla sürüden ayrılanı bekler Çünkü yalnızlık tek başına olmak değil Pusuda bekleyen canavarla Tek başına mücadele etmektir.
Tuncel Kurtiz
Tuncel Kurtiz
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.