Hayatım boyunca trajedinin beni bulmasını bekledim.Bulacağından hiç kuşkum yoktu çünkü başkalarının hak ettiğimi düşündüğünden daha fazla arzum,isyanım ve gücüm vardı,yıldırımları üstüne çekecek şeylerdi bunlar.Ve bir gün,artık bu dünyaya dayanamayacağım,diye düşündüm. Bunun üzerine derinliklerden kadim bir tanrı seslendi: ÖYLEYSE ÇOCUĞUM BAŞKA BİR DÜNYA YAP. Kirke,Aiaie cadısı,güneşin kızı,büyücü tanrıça...ve nice isimlendirmelere sahip olmasından önce o da bir kadın.Kirke, ölümsüz hayatı boyunca yalnızlığı onu bir gölge gibi takip etmiş biri.Belki de tanrı ve tanrıçalar arasında ilahlığından en çok nefret edeni. Kitapta adım adım nasıl Kirke'nin yerini Aiaie cadısının aldığını görüyoruz aslında.Kirke'nin ruhundaki, psişesindeki değişimler biraz da Jungçu psikanalist Clarissa Estés'in Kurtlarla Koşan Kadınlar'ında da bahsedilen safdil psişenin yerini vahşi kadın arketipinin almasını çağrıştırdı bana.Kullanılan "Vahşi" kelimesi barbarlığı çağrıştırmasın, vahşi kelimesiyle "doğasına uygun davranmak" anlamı kastediliyor burada. Vahşi kadın arketipine biraz değinilecek olursa,her kadının içinde bulunan dişil ruh,dişiliğin kaynağı,yaşatma gücüdür.O sadece dişiliğiyle çalışmaz,eril enerjiyi de içinde barındırması gerektiğinin farkında olan kadındır yani. Eril ve dişil enerjinin bir kadının içindeki birleşimidir.Vahşi kadın arketipi,bir kadının olması ve bilmesi gereken her şeyi taşır. Kitapta da diğer tanrı ve tanrıçalardan farkları,tutkuları,yalnızlığı Kirke'nin kişiliğini yavaş yavaş örüyor,onu büyütüyor ve güçlendiriyor. Kitabın sonunda Kirke'ye sempati duymamak elde değil.Bir solukta okunan oldukça akıcı bir kitap. Ayrıca kitabın sonunda karakterleri tanıtan bir bölüm var ,gözden kaçabiliyor.Okuyacak olanlar o kısımdan faydalanabilirler.

Ben, KirkeMadeline Miller · İthaki Yayınları · 202133,9bin okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlknur