Thomas Wolfe’yi ilk kez okuyorum. Holden Kitap’ın #Kuytu etiketiyle, “kıyıda köşede kalmış” kitapları günyüzüne çıkarma gayesi güden bir seri. Açıkçası “Yalnızlığın Anatomisi”mi okumaya başlarken, arka kapak yazısını okumadan kitaba başladım ve öykü kitabı olduğunu o an fark ettim. Küçük çaplı bir şaşkınlıktan sonra -tamamen benim dağınıklığımdan kaynaklı- okumaya seri devam ettim. Yalnızlığın Anatomisi, toplam 9 öyküden oluşuyor. Doğrusunu söylemek gerekirse, ben sadece iki tanesini çok çok beğendim, zaten verdiğim puan, tamamen sadece iki öyküye ait. “İspanyol Mektubu ve Kayıp Çocuk.” İspanyol Mektubu’nda, Hitler Almanyası’nın öngörüsü veya içinde yaşanılan çağı hissetmekle alakalı müthiş bir anlatı. Sanırım öykü demeye de dilim varmıyor, Wolfe’nin çatısını eleştiri üzerine kurduğu eleştiri ve analiz zemini, müthiş kuvvetli.Nasyonal Sosyalistler’in iktidara gelişine değin geçen olaylar, totaliter rejim yergisi, sanat, Almanya, demokrasinin ayaklar altına alışını ve en sonunda insan olmanın sefaleti üzerine çok ince yazılmış bir hiciv. Kayıp Çocuk ise, çekirdek bir ailenin iki çocuğundan birinin (kız olan) ölümü üzerine abinin küçük kardeşine duyduğu özlem, beraber geçirdikleri anılar, her sokakta ondan kalan izler, aileyle yüzleşmeye çalışmak ve kayıp gidenin arkasından baka kalan, onu hatırladıkça daha çok üzülen, belki de her gün biraz daha ölen kalanın çok acı duygularının dile getirdiği iç yaralayan, yürek burkan bir kaybın türküsü adeta. Bu ezgiyi dinlemenizi tavsiye ederim. Yazarın son öykü olarak da Kayıp Çocuk’u seçmesi, çok mantıklı. Buruk bir tat ve kırık bir kalple sizi uğurluyor. En azından, sözünü iki öykü kesinlikle okunmalı derim. Keyifli okunmalar.

Yalnızlığın AnatomisiThomas Wolfe · Storyside · 202347 okunma

·

89 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sezer Akın