Adrei Tarkovsky - Nostalgia - Bir Delinin Haykırışı
İçimde hangi atom konuşuyor? Hem aklımda hem de bedenimden aynı anda ayrılamam. Bu yüzden tek kişi olamıyorum. Kendim aynı anda sayısız şey olarak hissedebiliyorum. Fazla büyük usta kalmadı. Zamanımızın gerçek kötülüğü budur. Kalbin yolları gölgelerle kaplanmış.
Yararsız görünen seslere kulak vermeliyiz.
Okul duvarları, asfalt ve refah reklamlarının uzun kanalizasyon boruları ile dolu beyinlere ayrılmışların vızıltısı girmeli. Onun birimizin gözünü ve kulaklarını büyük bir rüyanın başlangıcı olan şeylerle doldurmalıyız. Birisi piramitleri yaymalı. Yapmamızın bir önemi yok. O razıyız, ve ruhun köşelerini esnetmeliyiz, sınırsız bir çarşaf gibi. Dünyanın ilerlemesini istiyorsanız el vermeliyiz. Sözüm ona sağlıklıları sözüm ona ilaçlarıla karıştırmalıyız. Siz sağlıklı olanlar! Sağlığınız ne anlama gelir. İnsanoğlunun bütün gözleri, içine daldığımız çukura bakıyoruz. Özgürlük faydası yoktur, eğer gözlerimizin içine sızmaya, içmeye ve bizimle yatmaya cesaretiniz yoksa! Dünyayı yıkıntının eşiğine getirenler sözüm ona sağlıklı olanlardır. İnsanoğlu dinle! Senin içinde su, ateş ve sonra kül ve külün bedenindeki kemikler ve küller. Kemikler ve küller! Gerçekliğin içinde veya hayalimde değilken ben neredeyim? İşte yeni anlaşma : geceleri güneşli olmalı ve Ağustos'ta karlı. Büyük şeyler sona erer küçük şeyler baki kalır. Toplumun böylesine parçalanmaktansa yeniden bir araya gelmeli. Sadece doğaya bak ve hayat ne kadar basit olursa olsun. Bir zamanlar biz olduğumuz yere dönmeliyiz yanlış bölgeleri değiştirmeliyiz. Hayatın ana temellerine geri dönmeliyiz suları kirletmeden. Şarküteri bir adam boyutunda seçtiğinizden utanmanızı söylüyorsa ne biçimde bir dünyadır! Şimdi müzik. Anne! Başının çevresinde dolaşan ve sen güldükçe berraklaşan o hafif şey havaymış. Müzik yaramıyor…”
·
675 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.