Acıya karşı hissiyatım yok artık. Bu hayattan hiçbir beklentim de yok!
Mavi kelebekleri bilir misiniz?
Takvimler 1995’i gösterdiğinde Sırplar Bosna halkını emsali görülmemiş bir biçimde katleder. Soy kırmaktan çok daha öte bir katliamdır bu. İşkence, tecavüz ne varsa barındırır içinde. Ve öldürdükleri Bosnalıları toplu mezarlara gömmek üzere yine Bosnalı kamyonculara taşıtırlar. Onların sonu da farklı olmayacaktır, yine aynı mezar. Üstelik tüm bunlar dünyanın gözü önünde ve Birleşmiş Milletlerin güvenli ilan ettiği bir yerde gerçekleşir.
Kan donduracak kadar ustaca planlanmıştır her şey, toplu mezarlardaki kemikler bile karıştırılır daha sonra anlaşılmasın diye. Üzeri, bulunamasın diye benzersiz bir toprakla örtülür. Kul terazisi şaşsa da şaşmayacaktır Allah’ın terazisi, insan vücudu öyle bereketlidir ki Artemis çiçekleri çıkmaya başlar toprağın üzerinde. Ve akın akın o çiçekle beslenen Mavi kelebekler doluşur oraya, adeta burada dünyanın daha önce şahit olmadığı bir katliam yapıldı dercesine… Ve işe de yarar, bu sayede bulunur toplu mezarlar…
Mavi Kelebek ,
Başkahraman Mira da tıpkı bu kelebekler gibi ölümle iç içedir. Daha küçük yaşta ailesini kaybetmiş ve yetimhaneye düşmüştür. Ölümle kesişen yolu burada, daha çocuk yaşta farklı kötülüklerle kesişir, ta ki daha sonra babası bileceği, devlet için çalışan Arslan Bey onu buradan çekip çıkarana dek! Teşkilatın başıdır Arslan Yıldırım, Mira’yı da kendisi gibi bir adalet savaşçısı olarak yetiştirir. Bu iyi – kötü mücadelesi önünde durulamaz bir güçle karşılaşana kadar devam edecektir.
“Dünyadaki tek gerçek servetiniz, karakterinizdir.” (s. 7)
Alfred Adler karakteri, “İnsanın hayat kalıbına uygun olarak benimsediği, içinde bulunduğu durumda kendi ferdi bütünlüğünü ortaya koymasına yarayan yön çizgisi,” olarak tanımlar. Kimileri kendi çizgisine göre hareket ederken kimileri buradaki “yön” kavramından esinlenerek yalnızca kendi çıkarları doğrultusunda ilerlerler. Eserde de menfaatleri uğruna her türlü kötülüğe bulaşmaktan çekinmeyen insan tiplemeleri var. Polisiye, aşk, aile kavramları iç içe girmiş durumda. Her an kendinizi bir karakterle özdeşleşmiş olarak eserin içinde bulabilirsiniz.
“Birine aşık olmak mı? İmkansız kelimesi bile bu ihtimalden çok daha imkanlı.” (s. 63)
Aşk öyle bir şey ki asla olmam dediğin zaman çıkıyor karşına. Evren seni en hazırlıksız halinle, savunmasız olduğun anda yakalıyor. Ne der 
Paul Auster, ''Bir bakıyorsun 'hayatta yapmam' dediğin şeyin başrolündesin. Hele bir de yarası yarana denk biri varsa karşında. Tıpkı eserde de olduğu gibi… “Bu dünyadaki en huzurlu yer, insanın evidir.” Peki ya o ev neresidir? 
Nermin Yıldırım “Ev dediğiniz dört duvar değil ki, orada sizi sevecek, saracak biri,” der 
Ev isimli eserinde. Mira ve Ayaz için öyle uygun ki… İkisi de evinden yoksun, birbirine ev olma derdinde..
Yazarın ilk eseri Mavi Kelebek, kahramanlar adeta kendisini tanıtır gibi çıkıyor karşınıza, “arkası yarın” dercesine. Ve bir nihayete ermeden bitiyor eser “devam edecek…” diyerek. Bir polisiye tutkunu, akademik kariyerini polisiye roman üzerine yapmış biri olarak asıl mücadeleyi merakla bekleyenlerden olacağım.
··
1 artı 1'leme
·2.492 görüntüleme
Bosnaya gıden arkadasım " savas havasını hala oralarda yüreğınde hissediyorsun yanı nasıl anlatayım ki " demıstı . Ve o cümlelerden sonra bosna savası ıle ılgılı kıtaplar okumaya basladıgımda " olamaz yok boyle bı yasam hayal edemıyorum ama yasayanlar var " deı her kitapda ağlamıstım ve şimdi başka bı yerde gözlerimizin şahit oldugu katlıamlar ve kelımeler dahı yetersız acıyı anlatmaya ...
İçim sızladı okurken incelemeni. Şimdi de Filistin’de yaşanıyor bu katliam gözlerimizin önünde hem de. Kendi dillerinde dünyaya sesleniyorlar, haykırıyorlar ama duymuyor kimse, anlamıyoruz çok dediklerini. Peki çaresizliğin, acının, gözyaşının dili? İnsanların bildiği anladığı ortak bir dil. Ama…
Emeğine sağlık yine hakkını verdiğin bir inceleme olmuş. Yazarımıza başarılar diliyorum. 🙏🏻
Çok acı... Teşekkür ediyorum Piraye.
1 sonraki yanıtı göster
Değerli hocam, eserimi benden daha iyi anlattığınız için öncelikle çok teşekkür ederim. Akademik kariyerini polisiye roman üzerine yapmış bir eğitimciden, böylesine motive edici bir inceleme almak benim için çok büyük bir gurur. Size tekrar çok teşekkür ediyor, mesleki hayatınızda başarılar diliyorum. Sevgiler...
Kaleminize sağlık Munise Hanım. 👏
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.