Ey şiir-i semavî, yetişir sûz-ı revanım
Feryâdıma imdat
Allah için olsun, bitiyor tâb u tuvânım
Yetmez mi bu feryat
Pişimde fürûzan oluyor nur-ı hayalin Her noktada canan!
Lâkin beni mahvetmededir fikr-i visâlin
Bu derdime derman...
Dilber! Çekilir mi bu kadar sûziş-i hasret
Gel! Eyle terahhum
Vallah beni örseledi nâle-i firkat
Etmem mi tazallüm?!.
Sevmiş seni kalbim ne olur gonca dehanım?
Yaptım mı kabahat?
Dönsem de gönül dönmüyor ey işve-feşanım
Gel, eyle mürüvvet!
Bilmem ne zaman ah! Doğar ufk-ı sefâdan
Bir neyyir-i vuslat
Azad olalım zulmet-i yeldâ-yı belâdan
Bitsin gam u kasvet
Gül-zar-ı hayata esecek mi acep ey gül?!
Bir bâd-ı mülakat
Yoksa bu tahassürle fenâ-yâb-ı tezelzül:
Maruz-ı harâbat...
Gel! Gel! Meleğim gel! Güzelim gel! Yeter artık
Dil-şad olalım, gel!
Gel! Eyle bu üftâdene bir lutf-ı muvâfık Abad olalım gel!
Sayfa 36
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.