Dalia Maya
“Nereye gidersen git,kalbindeki kadar gidersin…”
&
Yazarımız kitabın önsözünde bizlere bir roman gibi sayfa sayısını takip ederek değilde gönlümüze gölge düştüğünde,içimiz karardığında,hayat bulutlandığında ya da yüreğimizde bir dost sesi duymak istediğimizde,rastgele her hangi bir sayfa açıp okumamızı istiyor.
Bu arada yazarımızın kaleminden dökülen satırları okurken kendimi dinlediğimin farkına vardım arkadaşlar.
Okuduğum bu eser,yollarımı yüreğimin ferahına çıkarıp,yuvama taşıdı.
En yakınımız olan çekirdek aile ortamlarında,en sevdiklerimizin yanında bazen kendimizi uyumsuz,anlaşılamayan,dışlanmış hissetmez miyiz?
Derinlerimizde bir yerlerden gelen o ses o an,ait olmadığınız kalabalık içinde kaybolduğumuz bilgisini kulağımıza fısıldamıyor mu?
İşte o vakit kendimizi bir #ayrıkotu gibi hissediyor muyuz?
Yersizlik,yurtsuzluk vatanımız olmuşsa yol götürür.Yol uzaklaştırır,uzaklaştırırken de kavuşturur bizleri.
Yol meraktır.O derin uyumsuzluğu bir yerlere bağlayacak bir halat arayışındadır yol.Bir anlama,anlamlandırma çabasıdır.
Yol heyecandır.Bilinmezliğin içinde bilineni keşfetmek ve bilinenin içindeki gizli sırrı aramaktır yol.
Özü bulmanın heyecanıdır.
Yazarımız hayatının tepetaklak olduğu bir döneminde,bir yanı çiçekler açarken,bir yanı karanlık kuyulara gömüldüğünü hissetmiş
Peki sizlerin hayatı hiç tepe taklak oldu mu ?
Anka kuşu misali küllerinizden yeniden doğdunuz mu?
Mutlaka sizlerinde karanlık kuyulara gömüldüğü bir dönem olmustur.Hayatta her şey bizim için.Huzurda,hüzünde….
Yazarımız,bir zamanlar hayat arkadaşı olan biricik kızının babasıyla yollarını ayırdığı o dönemde yaşamış olduğu ayrılma sancılarını öyle yalın bir kalemle anlatmış ki okurken satırları,yazarımızın o dönem yaşamış olduğu mutsuzluğu ve hüznünü tüm yüreğimde hissettim arkadaşlar
Ve tam dibe battım derken bir mucizenin doğuşuna sahit olmuş.
Peki o mucize nedir derseniz?
Devamı eserde #okuyun #ogrenin arkadaşlar
