Hiç kimseye benzemeyen bu adama deli denmez mi?
Tepem attı, başladım bağırmaya: "Ben bu evde esir miyim, köle miyim? Çocuğa bak, okula koş, evin ışı bıtmıyor, bir de bizim şehzadenin gönlünü eğlendirecekmişım, yeter artık! Ne bu yahu, yok vergisiymış, belediyesiymiş; ben insan değil miyim? Benim gezmeye, dinlenmeye hakkım yok mu?"
Şeref çıktı, odaya mı, mutfağa mı gittı bilmiyorum; duyurmak için sesimi daha yükselttım: "Hasta çocuğa bakmaz, işe omuz verir... Be adam, sen adam değil mısın? Bostan korkuluğu gibi ne dikilip duruyorsun?"
Gürültüm çocuğu da uyandırdı, zavallı yavru yeni dalmıştı...
Lanet olası televizyonu kapattım, çocuk kucağımda dolaşıyorum...
Şeref salona döndü, bır şeyler okuyup yazmaya başladı. Yüzünü görmek istemiyordum.
İlaçlardan olacak gül yüzlü yavrum, gözlerini kapadı, uzun kirpikleri yüzüne bir başka güzellık veriyordu. Dünyanın artısından eksiğinden habersiz ne kadar rahat uyuyordu... Pamuk gibi saçlarını okşadım. Uyanmayacağını bilsem, bağrıma basıp yanağımı yanağına yapıştıracağım...
Gittim yatağa uzandım. Manasız bakışlarımı tavana diktim... Fazla uyuduğumu zannetmem, kalktım banyoya girdim, haberleri dinlemek üzere televizyona giderken, bizim deli: "Hocam yemek hazır..." demez mi? Yüreğimdeki kar topu birden eridi. Durdum, baktım:
- Nereden aklına esti?
+ Bakalım yemeğimi beğenecek misin?
Televizyonu açmaktan vazgeçtim, oturdum ve sordum:
- Kızmadın mı?
+ Bal da yiyoruz, biber de... Demek ki tatlılar kadar acıya da ihtiyaç var. Gülmek kadar sinirlenmek de ihtiyaç... Sen herkese kibar davranı- yorsun, herkese tebessüm ediyorsun, bu durumda kızıp bağıracağın tek insan benım. Bağırabılırsın, ağlayabilirsin; fakat uzatma ve darılma....
Bu mantık, bu teşhis, bu tesbit beni rahatlattı...
Elimden tuttu beraberce mutfağa gidip masaya oturduk. Tencereye elini vurdu. "Soğumamış" diyerek çorbamı koydu. Arkasından salçalı patates kızartması... Tabii salata, ayran, ekmek, hepsi var; bir de vazoda iki karanfil, biri beyaz, biri kırmızı... "Neden böyle?" diye sordum. "İkimiz..." demez mı?
Hangisi sen?
+ Renkler önemli değil, ikisi de karanfil. İkimiz de insanız... İnsanın olduğu yerde problem vardır, önemli olan problemleri büyütmemek ve çok çok şükretmek...
Benimle evli olduğuna şükrediyor musun?
Hem de çok... Yuva yıkan o kadar kadın var ki....
Yuva yıkan pek çok erkek de var, deyip karşısına dikilemezdim, onun şükrüne ben de teşekkür ettim...
Hiç kimseye benzemeyen bu adama deli denmez mi?
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.