Nikos Kazancakis, 1883'te Girit'in Heraklion kentinde doğdu. Atina Hukuk Fakültesi'ni bitirdikten sonra hukuk doktorasını veren Kazancakis, felsefi açıdan ünlü düşünür Henri Bergson'dan etkilendi. Lenin Barış Ödülü'ne değer görüldü; 1957'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü bir oy farkla kaybetti. Goethe ve Dante'nin yapıtlarını Yunancaya çevirdi; Homeros'un Odysseia destanına 33.333 dizelik bir devam yapıtı yazdı. Türkçeye çevrilen yapıtları arasında Kaptan Mihalis, El Greco'ya Mektuplar, Kardeş Kavgası, Günaha Son Çağrı, Yeniden Çarmıha Gerilen İsa, Zorba ve İspanya, Yaşasın Ölüm sayılabilir. Kazancakis, altmışlarındayken İkinci Dünya Savaşı yıllarında kaleme aldığı Zorba romanıyla uluslararası üne kavuştu. 1957'de öldüğünde, doğduğu kent Heraklion'daki kale burçlarından birinin altına gömüldü.
Zorba, Makedonya'da doğmuş, savaşlara, kıyımlara, göçlere katılmış nice insanların kanına girmiş, nice kadınların koynunda yeşermiş, hayatı, insanı, düzeni, dünyayı ve doğayı aklının sonsuz süzgecinden geçirip tanımış bir özgür insan. Zorba korkmamayı, yaşamı sevmeyi, insanları hem sevip hem onlardan uzak durmayı düstur edinmiş haksızlığa boyun eğmemiş bir hayat üstadı. Zorba anlatıcıyla bir limanda tanışıp onun hayatına ortak olmuş işlerini çekip çevirmiş, yoluna yoldaş olup engin görüşleriyle ufkunu açmış bir güçlü karakter. Yazarın; ''Dünyada bir ruh kılavuzu, Hintlilerin dediği gibi bir guru, Aynaroz papazlarının dediği gibi bir yeronda seçmem gereksiydi, kesinlikle Zorba'yı seçerdim dediği.'' bir rehber. Bir insanın kendini kurtarması, hayatın onulmaz anılarına karşı dik durmayı başarabilmesi için edinmesi gereken erdemleri zorbadan dinliyoruz. Zorba onca yaraya rağmen yamalı kalbiyle insanı kucaklayan, doğaya inanan, her türlü dogmaya boyun eğmeyen bir asi ruhtur. Zorba bozuk düzenlere bir dur diyen, dünyada mutsuz kadın olmaması gerektiğine inanan, kadın ruhuna önem veren ve sevişirken bir sanat yaratandır. O özgürdür, o özgürlüğe inanır Tanrıyı da şeytanı da insanı da eleştirir onun sınırları özgürlüğünün bittiği yerde biter o dik durur, o sever, o Ege'ye aşıktır ve her zaman oraya dönmüştür.
Bu kitap Kazancakis'in bir nevi yaşadığı dönemle, siyasal çalkantılarla, insanla, kadınla, tarihle ve kendiyle bir hesaplaşmasıdır. Zorba bana kalırsa yazarın olmak istediği o adamdır. Hayallerinden taviz vermeyen, her koşulda kendi olmayı başarabilen o güçlü adam. Bu kitabı okurken Girit'in kokularını, Balkanların halklarının bize tanıdık gelen tınılarını, rüzgarın esişini ve Zorba'nın çaldığı santurun melodisini en derininizde duyumsayacaksınız. Bu kitap bir şarkı gibi çalınacak kalbinizde ve satırlar yıldızların parıltısı gibi içinizi parlatacak ve sonunda Kazancakis'in mezar taşında yazan ve Zorba'nın ağzından döküldüğüne inandığımız o dizeleri haykırırken bulacaksınız kendinizi : '' HİÇBİR ŞEY UMMUYORUM, HİÇBİR ŞEYDEN KORKMUYORUM, ÖZGÜRÜM.''
