"Anladınız mı beni? Çarmıhtakine karşı Dionyssos..."
Bugüne değin “doğru” (Wahrheit) dedikleri ne varsa yalanın en kötüsü, en iki yüzlüce, en iğrendirici biçimi olarak açığa çıkarılmıştır: o kutsal “sözde neden”, insanlığı d ü z e l t m e k , gerçekte yaşamın iliğini, kanını emecek bir kandırmaca olarak töre bir kan emicilik olarak ortaya çıkarılmıştır: Törenin ne olduğunu bulan, onunla birlikte insanların inandığı, inanmış olduğu bütün değerlerin değersizliğini de ortaya koymuş demektir. İnsanlığın en çok saygı duyulan, giderek e r m i ş l e r katına yükseltilen örneklerinde, artık saygıya değer bir nesne bulamaz, en uğursuz türünden, sakat doğan kimseler olarak görür onları: onlar uğursuzdurlar, b ü y ü l e r l e r çünkü…”Tanrı” kavramı yaşamın bir karşı kavramı olarak uydurulmuş, yaşama yıkım getirici, ağulu, kötüleyici, onun can düşmanı ne varsa tümü de o kavramda ürkütücü bir birlik olmuştur. “Öte yan” , “gerçek dünya” kavramları var olan b i r i c i k dünyayı gözden düşürmek, yeryüzü gerçekliğimiz için tek bir amaç, neden, ödev bırakmamak için uydurulmuş! “Ruh”,”tin”, giderek “ölümsüz tin” kavramları gövdeyi aşağılamak, onu sayrı bir ermiş yapmak, yaşamda önemsemeye değer ne varsa beslenme, konut, düşünce düzeni, sayrılara bakma, temizlik, hava, bunlar gibi hepsinin karşısında ürkütücü bir aldırmazlık koymak için uydurulmuş! Sağlık yerine “ruhun kurtuluşu” –açıkçası tövbe çırpınmaları ve kurtuluş isterisi arasında giden gelen bir f o l i e c i r c u l a i r e ! [delilik döngüsü] . ”Günah” kavramı o kendinden ayrılmaz acı çektirme aracı ile, “özgür istenç” kavramı ile birlikte, içgüdüleri saptırmak, onlara karşı güvensizliği bizde ikinci bir yaradılış yapmak için uydurulmuş! “Çıkar gözetmezlik” ve “kendini yadsıma” kavramları ile o gerçek yozlaşma belirtisi, yıkım getirici olana doğru eğilim, kendine yarayanı artık bulamaz olmak, kendi kendini yıkmak; gerçek değerin tümden kendisi, “ödev”, “ermişlik”, insandaki “Tanrısal” öz katına yükseltilmiş! Son olarak en korku salanı da bu – iyi insan kavramı ile tüm yetersizlerin, sayrıların, arızalıların, kendi kendinden acı çekenlerin, y o k o l m a s ı g e r e k e n ne varsa hepsinin yanı tutulmuş, -ayıklama yasası çarmıha gerilmiş; gururlu, yetkin, olumlayan, geleceğe güvenen, geleceği onaylayan insanın karşısına bir ideal çıkarılmış, -ona k ö t ü denmiş bundan böyle… T ö r e diye inanmışlar bunlara bile! E c r a s e z l ‘ i n f a m e ! -
Ecrasez l'infame! : Ezin alçağı! (Voltaire'in kiliseyi kastederek söylediği söz.)Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·267 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.