Kitabın yazarı Hanri Benazus'la ilgili birkaç bilgi vermek isterim.
1930 yılında İzmir'de doğdu. Babası milli mücadele yıllarında Basmane gar katipliği yapan bir kuvvaciydi. Kökleri Sefarad Yahudiliğine dayanır. 1937 yılında Nazilli basma fabrikasının açılışı dolayısıyla Mustafa Kemal Atatürk'ü karşılayanlar arasında babası ve yedi yaşındaki Hanri'de vardı. Atatürk onu çok sevmiş hatta trenine alıp bir süre birlikte vakit geçirmişlerdi. Sonrasını ondan dinleyelim.
"İsmimi sorduğunda, 'Hanri' dediğimde surat ifadesinin hiç değişmediğini dün gibi hatırlıyorum. Bir Musevi vatandaş olarak bunu ilk kez yaşıyordum. Normalde ismimi söylediğimde, Musevi misin? Yoksa Rum ya da Ermeni mi? soruları ile karşılaşırdım. Asla Yahudi düşmanı olmadığını bildiğim insanlar bile ismimi duyunca biraz afallardi. Hiçbir şey demeseler bile yüz ifadelerinden bunu anlardınız ama Atatürk'ün ismini öğrendikten sonra dinimi sormaması, hatta surat ifadesinde en ufak bir değişiklik bile olmaması, o çocuk halimde beni çok etkilemişti. Bu Atatürk'ün en güzel tarafıydı."
"O gün Türklüğe terfi etmiştim. Atatürk'ün Türklük anlayışını işte bu şekilde kavramıştım." diyor.
İşte bu karşılaşma Hanri Benazus için bir milat oldu. O günden sonra yaşamının sonuna kadar en içten Atatürk sevgisi ile yaşadı. Türklüğü ile her zaman gurur duydu. Onu ayrıştıranlara inatla.
Ne mutlu Türk'üm Diyene'nin en güzel örneğiydi.
İzmir'de ticaret yaptı, çok zengin oldu. Bütün servetini dünyanın neresinde bulursa oraya gidip Atatürk resimlerini toplamaya vakfetti. Yüzden fazla kitap yazdı. Yazdığı kitaplarda Atatürk sevgisini açık açık ortaya koydu, genç kuşaklara da bu sevgiyi aşılamak için elinden gelen her şeyi yaptı. Türkiye'nin en büyük Atatürk resimleri koleksiyoneri oldu. Bugün gördüğümüz Atatürk resimlerinin çoğunu ona borçluyuz.
Geçtiğimiz günlerde kaybettik Hanri Benazus'u. 87 yıl önce yüreğine düşen Atatürk sevgisini tüm hayatı boyunca taşıdı.
Ruhu şad olsun...
