"Nefsini terk etmeden, Rabbini arzularsın
Sen hayvânı geçmeden, insânı arzularsın
"Men arefe nefsehû, fekad arefe Rabbe"
Sen kendini bilmeden, Rabbini arzularsın
Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadan
Mâşuka kavuşacak zamânı arzularsın
Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak?
Gönlün Hakk'a vermeden, ihsânı arzularsın
Dağlar gibi kuşatmış tembellik kardeş seni
Günah nedir bilmeden, mârifet arzularsın
Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok
Issız dağın başında misâfir arzularsın
Gece sayıklar gibi anlaşılmaz söz ile
Sen de mi ey nefsim, irfânı arzularsın?
Camı temizlemeden, aynayı arzularsın
Zünnarını kesmeden, îmânı arzularsın
Küçük çocuklar gibi binersin tahta ata
Tecrüben yok, silahın yok, meydânı arzularsın
Karıncalar gibisin, ufak tefek yürürsün
Meleklerden ileri, seyrânı arzularsın
Topuğuna çıkmadan, suyu deniz sanırsın
Sen dereyi geçmeden, okyanus arzularsın
Haydi Niyâzi yürü, atma okun ileri!
Derdiyle kul olmadan, Sultânı arzularsın"
Sayfa 232Kitabı okudu
··
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.