Her insanın çocukluğunda unutamadığı anıları vardır.Kaç yaşına gelmiş olursa olsun,gölge gibi izler onu yaşamı boyunca.... Bazen derinlere atar anılarını hatırlamak istemez,hayatına devam etmek ister, bazen de hiç olmadık zamanlarda o anılar vücut bulur bir anda su yüzüne çıkar ve kısa süreliğini sizi etkisi altına alır... Öyle değil midir? Benim çocukluğum da yaşadığım anılardan sonra hayatım da zaman durdu sanki.O zaman hep gece de takılı kaldı.Güneş hiç doğmadı... Hayatımın belki bir kısmında doğar gibi oldu fakat içimde ki zehiri ve birikmişlikleri kağıda dökerken tekrar geceye geri dönmek,o anları tekrar yaşamak çok zor ve çok acı vericiydi... Şansız bir çocukluktu benimkisi,Savaşın tam ortasında,her şeyi yaşamak ve Yahudi olmanın şansızlığını iliklerime kadar yaşarken inancımı yitirdim."Tanrım biz senin kulların değil miyiz?" dedim hep.Bizi yahudileri sen yaratmadın mı? Siz hiç çocukken aç kaldınız mı? Ya da işkence gördünüz mü?, her an fırında yakılma korkusu yaşadınız mı? Hayvan seçer gibi güçten düşen insanları seçip yakılmak için fırına getirdiklerin de yüreğiniz ağzınız da acaba beni de alacaklar mı? korkusunu yaşadınız mı hiç? Ve sadece kendinizi düşünmeniz ne mümkün...Aynı kaosu yaşayan binlerce insan ve babam.Babam ile yaşadık bütün sefaleti,insanlık dışı muameleleri... Dürüstçe kalemimi oynatmamın bedeli ağır oldu.Uzun süre kitap basılmadı mesela.Basıldıktan sonra da barış ödülü verdiler.Verilen ödül benim çocukluğumu geri getirecek mi bana... Soykırımın bu derece işlendiği,insanlığın bu derece hiçe sayıldığı bir hikaye daha önce okumamıştım. Üzücü bir hikaye bekliyor sizi... Öyle ki okurken yüreğiniz sızlayacak,ben ne okuyorum diyeceksiniz... Yüreğiniz kaldırabilecekse okumanızı tavsiye ederim.Ve satırlar boyu yaptığınız yolculukta sabırlar dilerim. Sevgiler.

GeceElie Wiesel · Koridor Yayıncılık · 20151,476 okunma

··

123 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar Esen